Komşum Dengesiz

6.Bölüm ♠

[Multimedia Pınar ]

6.Bölüm°

-1 Hafta Sonra-

-Arya-

Asık suratımla merdivenleri inmeyi bitirdiğimde koltuğa oturdum .

Evde tek başımaydım ve çok sıkılıyordum.

Pınar ve Simge, Simge'nin zoruyla alışverie gitmişlerdi ve beni götürmemişlerdi.

Neden mi?

Onlara Emir'in beni öptüğünü anlatmıştım ve onlarda Emir'e 'izin verdiğim ( ! )' için bana ceza vermişlerdi.

Oysa her şey bir anda olmuştu ve ben o 'bir anda' olan olayın etkisinden çıktığımda onu itmiştim. Ama gelin bir de bunu Pınar'a anlatın.

Beni doğru düzgün dinlemiyordu bile ve bu benim sinirimi bozuyordu. Ne olursa olsun böyle davranmaları gereksizdi.

Siz şimdi onu bunu bırakın da, ben İpek'in suratına nasıl bakacaktım?

Sonuçta o Emir'i seviyordu.

Ben her ne kadar kızlara söylememeleri için yalvarsam da, Emir piçin tekiydi ve gidip söyleyebilirdi.

Of Allah'ım ! Sen yardım et.

İçimdeki his o kadar kötü hissettiriyordu ki! Benim bir suçum yoktu bile .
Biraz daha burda böyle oturursam ağlayacağımı bildiğimden yerimden kalktım ve mutfağa girdim.

Canım kurabiye yapmak istiyordu.

Tıpkı Emir'in beni öptükten sonra umursamazca 'canım istedi' demesi gibi .

***

Kurabiye tepsisini fırından çıkarıp masanın üzerine koydum.

Kurabiyeleri kare şeklinde yapmıştım ve ... ve'si yok başka bir şey demeyeceğim. Sadece kare şeklindelerdi.

Kapının kilit sesini duyduğumda umursamadım ve dolaptan bir tabak çıkardım.
Kurabiyeleri tek tek tabaklara koyarken içerden Simge'nin sesi geliyordu.
Anlaşılan istediği şeyleri alabilmişti.
Ve.. Eminim ki Pınar'ı çileden çıkarmıştır.

Her neyse, beni ilgilendirmiyor.

Madem onlar bana böyle davranacaklar, o zaman bende öyle davranırım. Bundan kolay ne vardı.

Tepsideki kurabiyelerin hepsini tabaklara koyduktan sonra tepsiyi lavabonun içine koydum .
Dolaptan süt kutusunu çıkarıp bardağa doldurdum ve kutuyu geri koydum.

Tabağımı da elime aldım ve mutfaktan çıktım.

İkisinin de bakışları bana döndüğünde önlerinden geçip koltuğa oturdum. Televizyonu açıp ayaklarımı uzattığımda eksik bir şey kalmamıştı.

Tabağımı kucağıma koydum ve yemeye başladım.
Pınar bu kurabiyelere aşıktı, Simge aşık değildi ama severdi.
Pınar mutfağa fırladığında gülümsememi saklamak için süt bardağını kafama diktim.
Pınar mutfaktan çıkıp karşıma dikildiğinde boş bardağı kenara bıraktım.

"Tepside başka kurabiye yok? "

Allah'ım! Sesi o kadar masum, nazik ve istekli çıkmıştı ki, bir an beni öldürecek sanmıştım.

"Ee n'olmuş? "

"Nasıl n'olmuş ?! Bana nasıl kurabiye bırakmazsın ha ?!"

Gözleri tabağıma gittiğinde, tabağı sıkıca tuttum ve ayağa fırladım.
Yavaş yavaş koltuğun arka tarafına geçerken konuştum.