10.Bölüm ♠

7.8K 366 8
                                    

[ Multimedia Kaan ]

10.Bölüm°

- Kaan-

Elimdeki silahı biraz daha sıkarak önümde tuttum ve etrafıma baktım.
Bizden gelen adamlar, Cenk'lerle birlikte dikkatlerini dağıtmıştı.

Hızlı ve büyük adımlarla kızların kapısının önünde durdum ve elimle vurdum.
İlk başta uyuduklarını düşündüm ama saçmaydı. Bu sese uyanmamaları imkansızdı.

"Kim var orda ! "

Pınar'ın sesini duyduğumda düşüncelerimi doğruladım ve kapıyı açmalarını bekledim.

İçeriye girer girmez kapıyı örttüm ve birbirine sokulmuş üç kıza ardından ellerini göğsünde birleştirmiş olan Pınar'a baktım. Korkmuyordu.
Ellerimi iki yana açıp ilerlemelerini söyledim.
Pınar en önde ilerlerken biz de arkasından hızlı adımlarla merdivenleri çıkmaya başladık.

En üst kata geldiğimizde köşedeki odaya girdik.

Bu sırada aşağıdan gelen cam sesi, birinin beni buraya girerken gördüğünün işaretiydi.

Odanın kapısını kapatıp arkamı döndüğümde elinde silahla bekleyen bir Pınar görmem beni fazlasıyla şaşırtmıştı.

" Şaka yapıyorsun!? " kızlardan biri konuşunup kocaman açtığı gözleriyle Pınar'a baktı.

"Şaka yapıyor gibi mi görünüyorum Arya."

Evdeki cam sesleri artarken , kızları yatağın yanına oturttum .

"Hadi."

"Ne var? "

"Sende otur. Başımda bu kadar iş varken bir de seninle uğraşmayayım."

Omuz silkip elindeki silahı kaldırdı.

Bu sırada bulunduğumuz odanın camı da aşağıya inerken ikimizde silahımızı cama doğrultmuştuk-ki bu saçmalıktı, üçüncü kattaydık-

Pınar'a yaklaşıp onu dolabın köşesine ittim.

Kaşlarını çatıp bana bakarken, bende yanına sokuldum.

"Odanın ortasında durmamız hiç güvenli değil."

Hemen kafasını çevirip kızlara -Yerle ilişkiyle girmek üzere olan kızlara- baktı.

"Ne oluyor Kaan? "

Mavi gözleri, gözlerime kilitlenmişken merak ve korkuyla parlıyordu.

"Daha sonra. "

En mantıklısı buydu. Daha sonra konuşmak. Oturup arkadan gelen kurşun sesleriyle masal anlatır gibi anlatamazdım.

Aslında çok uzun bir konu değildi, sadece zamanı değildi.

Olduğumuz yerde yaklaşık 10 dakika kadar beklemiştik.

Çocuklar evin etrafındaki adamları hallettmiş olmalıydı, evden ses gelmiyordu.

Camdan gelen büyük bir taş önümüze düştüğünde, yanımda irkilen Pınar'a döndüm ve gülmeye başladım.

"Allah aşkına! Komik olan ne? "

"Bak. Kurşun işe yaramayınca taş atmaya başladılar."

Taşı atan kişinin kim olduğunu biliyordum. Silah sesleri kesilmişti.

Camın yanına ilerlerken Pınar'da arkamdan geliyordu.

Komşum DengesizWhere stories live. Discover now