7.Bölüm ♠

9K 444 5
                                    

[ Multimedia İpek ]

7.Bölüm°

- Arya -

Sesimizi çıkarmadan Pınar'ı içeriye soktuk ve kapıyı kapattık.
O üçlü koltuğa otururken ben ve Simge tekli koltuğa sıkışmıştık.

Boş koltuk varken neden böyle yaptık bilmiyorum ama şuan konuşmak gibi bir düşüncem yoktu.
Pınar en son böyle sinirlendiğinde Simge ona diklenmişti ve benle İpek sayesinde ufak sıyrıklarla atlatmıştı.
Simge o gün dersini almış, şuan dikkatli davranıyordu. Sanırım diğer taraftan da benim onu tek başıma koruyamayacağımı biliyor olmalıydı.

Benim ise şuan yapmam gereken Pınar'ı biraz olsun sakinleştirmekti.

Haydi Bismillah .

"Pınar,aç mısın? Bak sana o sabah yaptığım kurabiyelerden yapabilirim."

Gözlerini hızla bana çevirdiğinde, mümkünmüş gibi Simge'ye biraz daha yapıştım.

"Hadi yap yap ! Çok istiyorum.!"

Sesindeki çocuksu tını ağzımı yere kadar açmamı sağlarken, Simge beni itti ve kaldırdı.

Elimle çeneme vurdum ve kurabiye yapmaya koyuldum.

***

Kurabiye tabağını Pınar'a verirken elime birkaç tane aldım ve Simge'ye uzattım.

Gülümseyerek elimden aldığında tekrar tekli koltuktaki yerime sıkıştım. Simge kenara kayabildiği kadar kaymıştı. Böyle oturmak hoşuma gitmişti.

Pınar bize 'malmısınız kızım?' bakışı atarken omuz silktim ve televizyona döndüm.

Hafta içi neden güzel bir şey yayınlamazlardı?

Gözümü televizyondan alıp, bütün kurabiye kırıntılarını üzerime döken Simge'ye baktım.

"Ya üzerimi mahfettin! İnsan gibi yesene. Niye kemiriyorsun?"

"Böyle daha güzel oluyor çünkü."

Cevap vermek için ağzımı açmıştım ama çalan kapı zili beni çağırdığı için yerimden kalkmak zorunda kaldım.

Üzerimdeki kırıntıları yere dökerken, bir yandanda dua ediyordum. Allah'ım sen affet .

Kapıyı koşarak açtığımda İpek kendini içeri attı.
Küçük bir çığlık atıp sırıtarak ona sarıldığımda, o da hemen ellerini belime sardı.

Bir hafta olmuşu ve onu çok özlemiştim.

"Çok özledim seni."

"Ay bende sizi çok özledim."

Biraz daha sarıldıktan sonra benden ayrıldı ve içeriye geçti. Bende bu sırada kapıyı kapattım ve arkasından gittim.

"İçeriye geçerken toz boğulması yaşıyordum. Hiç temizlemediniz mi burayı?'

Hepimiz başımızı olumsuz anlamda iki yana sallarken İpek gözünü devirdi.

Anlaşılan gelir gelmez bize temizlik yaptıracaktı.

***

Elimdeki toz beziyle Simge'ye bir kere daha vuruğumda kafama gelen fırça sapıyla yerle öpüşmeye başladım.

Sanırım aşık oluyorum.

Zorla kendimi kaldırdığımda Pınar ve İpek'in sinirli gözleriyle karşılaştım.

Komşum DengesizWhere stories live. Discover now