" ဘုရင္မႀကီး ႂကြလာပါၿပီ......."
အခန္းေရွ႕ကေန အသံၾကားေသာေၾကာင့္ ရတီလဲ ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးပြင့္သြားၿပီးေနာက္ ဘုရင္မႀကီးက ရတီရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္လာေလသည္။
" မအိပ္ေသးဘူးလား...... "
" အဖမ္းခံထားရတဲ့အေျခအေနမွာ
ဘယ္သူက အိပ္ေပ်ာ္နိုင္ပါ့မလဲ...."
" ဒါဆို.....လမ္းေလွ်ာက္ထြက္မလား"
" လမ္းေလွ်ာက္?"
" အင္း........"
ဘုရင္မႀကီးက ရတီ့လက္ကို ဆြဲေခၚကာ ေရွ႕ကေနသြားေလသည္။ ဂူေပါက္တစ္ခုကို ျဖတ္ၿပီးေနာက္ အလြန္လွပေသာ ေနရာတစ္ခုသို႔ေရာက္ေလသည္။
" ဒါ.....ဒါက ဘယ္ေနရာလဲ လွလိုက္တာ "
" လွ်ို႔ဝွက္ဥယ်ာဥ္ေတာ္ပဲ ရတီ...."
" ဘာလို႔ ရတီ့ကို ဒီကိုေခၚလာတာလဲ"
" ဒီေနရာက ငါတစ္ေယာက္ပဲ သိတဲ့ေနရာပဲရတီ....ဒီေနရာက စိတ္ေတြကိုေပါ့ပါးေစတယ္ အခုမင္းလဲ သိသြားၿပီဆိုေတာ့ အခ်ိန္မေ႐ြး လာလို႔ရပါတယ္"
" ဘုရင္မႀကီး......"
" ငါမင္းကို မခ်ဳပ္ထားေတာ့ပါဘူး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို႔ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန ထြက္ေျပးလို႔ေတာ့မရဘူး ရတီ....."
" ........."
" ငါ့အမိန့္နာခံေနသေ႐ြ႕ မင္းကို ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူး ရတီရဲ႕....."
" ဘာလို႔ ရတီ့ကို ဒီတိုင္းျပည္မွာ ေနခိုင္းခ်င္တာလဲ "
" မင္းငါ့ကို မေၾကာက္ဘူးလား ရတီ....ငါ့ကို ဒီလိုျပန္ေျပာၿပီး မေလးမစားလုပ္တာဆိုလို႔ မင္းတစ္ေယာက္ပဲေတြ႕ဖူးတယ္......."
ရတီလဲ ဘုရင္မႀကီး ဘက္သို႔လွည့္ကာ မ်က္လုံးခ်င္းစုံေအာင္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
" အဲဒါေတာ့ ရတီလဲ ေသခ်ာမသိဘူး သူ႕အလိုလိုေၾကာက္စိတ္မရွိတာ....."
" ဘယ္လို......"
ဘုရင္မႀကီးက ရယ္လ်က္ ခုံတစ္ခုေပၚသို႔ဝင္ထိုင္ေလသည္။ရတီ့ကိုလည္း ထိုင္ရန္ေျပာေသာေၾကာင့္ ေဘးခ်င္းကပ္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
အတ္တမဲ့ ချစ်ခြင်း
Macera( Unicode ) " မင်း စိတ်ကြိုက် ရွေးချယ်လိုက်ပါ ရတီ.....။ မင်းအလို ရှိရာ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် သူဟာ ငါပါ.....။ မင်းဆန္ဒရှိတယ်ဆိုရင် မင်းရှာနေတဲ့အရာတောင်မလိုပဲ ငါမင်းကို ပြန်ပို့ပေးနိုင်ပါတယ်။ အမြဲတမ်း အနိုင်ရနေတဲ့ ငါလို ဘုရင်မတစ်ပါးက အချစ်ရဲ့နွံမှာ နစ်မိလ...
