KOMŞU OĞLU

Bölüm|14

Yemeklerimiz geldiğinde çocukluk anılarımızdan bahsedip yemeğimizi yemiştik. Şu an ise arabada eve doğru gidiyorduk.

Küresel iklim değişikliğinden eğitim sistemine kadar alakalı alakasız birsürü şey konuşmuştuk ve konuşmaya devam ediyorduk.

Aybarsla kafalarımız gerçekten çok uyuşuyordu. Aylarca kimse ve hiçbir şey olmadan yalnız kalsak yinede sıkılmadan konuşacak konu bulurduk. Konuşacak konu bulamazsak da sevişirdik. Hatta sevişirken de konuşabilirdik. Benim için hiç fark etmezdi...

"Sen bu gün Mervelerde mi kalsan ya"

Aybarsın göz kırparak söylediği şeyi önce anlamamıştım ama anladıktan sonra kahkaha atmaya başlayınca gözünü yoldan çekip gülümseyerek biraz beni izledikten sonra tekrar yola bakmaya devam etti.

"Ne yapıcam ki 'Merveler'de?"

"Korku filmi izlersiniz mesela... Sonra sen korkup Mervenin yanına gidersin belki... sonra da-"

"Evet 'Merveler'de kalıyım ben. Anneme haber veriyim"

Telefonumu açıp rehberden annemin numarasına tıkladım ve aradım. Birkaç defa çaldıktan sonra açtı.

"Alo"

"Napıyosun anne"

"Oturuyordum kızım. Sen napıyorsun?"

"Bizde oturuyoruz. Alışverişten sonra Merveye geldim de, Mervede saat geç oldu diye bırakmıyor. Bizde kal diyor da onun için aradım. Bu gece Mervelerdeyim ben"

"Hangi Merve bu?"

"Üniversiteden varya"

"Tamam dikkat edin kendinize"

"Tamam annecim görüşürüz"

Telefonu kulağımdan çekip kapattığım anda Aybars kahkaha atmaya başladı.

"Ne gülüyorsun ya"

"Cidden Mervelerde kalıcam dedin de ona gülüyorum"

"Ne yapabilirim kızın adı Merve. O biliyordu sana karşı olan duygularımı. O yüzden idare edebilir diye Merveyi söyledim"

"Ulan baya liseli sevgililer gibiyiz. Gizli gizli buluşmalar, birlikte kalmak için Mervelere gitmeler falan. Kaç yaşında adamı getirdiğin hale bak be güzelim"

"İstemiyorsan, halinden memnun değilsen buluşmayalım, birlikte kalmayalım o zaman Aybars"

"Birtanem o nasıl söz tabiki de memnunum. Bahsettiğim şey o değil. Benim normalde nasıl biri olduğumu biliyorsun. Ne Ayline ne anneme ne de başka birine karşı böyle değilim"

Trafik lambalarında durduğumuzda bana bakarak konuşmaya devam etti.

"Sadece sana karşı. Farkındaysan hayatımdaki tek istisna sensin. Bir tanesin. Benim birtanemsin..."

Söylediği şeylerle kalbim yerinden çıkacak gibi atmaya başladı. Bana o kadar güzel bakıyordu ki gözlerimi gözlerinden çekemiyordum. Yüzüne yaklaşıp dudaklarımızı buluşturduğumda sevgi ve aşk dolu bir öpücük bıraktım dudaklarına. Aybarsta bana aynı şekilde karşılık verdi.

"Biliyorum sevgilim. Biliyorum..."

Gözleri gözlerimdeyken her şeyi unutup anı yaşamıştık. Dediğimiz gibi.

Ama anı yaşarken arkamızdaki arabanın korna sesiyle nerede olduğumuzu yeni hatırladık. Aybars gaza basıp ilerlemeye devam etti.

"Hay sikiyim! Mira arabada yapma şöyle şeyler"