The Woman Who Doesn't Believe In Love (Lee Siblings Series#1)

Chapter Eleven

Him

Shocked with what he did, intertwining his hand on me. I still manage to pull myself together eventhough my heart is now beating in an erratical way.

Nang makarating kami sa bahay ay agad kaming pumasok sa loob at hindi ko inaasahan na lahat sila Kuya ay nasa sala at mukhang hinihintay si Knight. Nang tumingin ako kila Kuya ay nakakunot noo silang nakatingin samin lalo na sa kamay namin na magkahawak parin kaya agad-agad akong bumitaw Kay Knight.

"Kayo ba?"mariing tanong ni Kuya Third na agad naman akong umiling sa kanya.

"Then bakit kayo magkasama at magkahawak kamay?"pag uusisang tanong ni Kuya Third.

"Uhm... K-Kuya k-kasi-"Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng ununahan na ako ni Knight.

"Sinabay ko na siya kasi papunta rin naman ako dito and magkahawak kamay kami kasi ang bagal niyang lumakad at alam mo naman kung gaano ko kahate ang mga mabagal kumilos."walang kabuhay-buhay na sabi ni Knight kila Kuya.

Huminga ako ng malalim at humarap kila Kuya kahit na natatakot na ako sa mga tingin nila.

"Actually, I like Knight kahit na ang suplado at nakakatakot siya." Napahinto ako sa sasabihin ko ng mas lalong nanlilisik ang mga mata nila Kuya, napalunok ako bago ulit nagsalita. ".... I-I like him to be my friend." Mahinang tugon ko sa kanila.

"Really, Samantha?" Kuya Third said. Agad naman akong tumango sa kanya.

"Kuya, please I just want to be friends with him." Mahinang sabi ko kila Kuya, tumingin naman sila Kay Knight.

"What?"walang kabuhay-buhay niyang tanong kila Kuya.

Lumapit naman sila Kuya Marcus, Kuya Jeydon at Kuya Clyde sa kanya agad naman umakbay si Kuya Jeydon sa kanya samantalang sila Kuya Marcus at Kuya Clyde ay nasa harap niya.

"What did you do to our brother and he really wants you to be his friend?" Kuya Clyde's eyes narrowed as he looked at Knight.

"Nothing, I don't even know why she want me to be her friend." He said irritably.

Tumingin ako kay Knight na agad naman nahagilap ng mga mata niya yung akin. Kaya ng napatitig ako roon, napaawang na lang ang mga labi ko sa mga mata niyang malalim, madilim, masama at mariing nakatingin sakin at punong-puno iritasyon at frustrasyon.

"B-Bakit k-ka g-ganyan ma-ka-ti-ngin sakin." Kinakabahan kong sabi. "....totoo naman ang mga sinasabi ko ahh! Why you looking at me like that, you made me nervous!"natatakot kong sabi sa kanya.

"So, you scared of me?" Agad niyang tanong, biglang lumamlam ang ekspresyon niya kaya nakahinga na rin ako ng maluwag.

"Y-yes." Tipid kong sabi.

"Then, why do you want me to be your friend? If your scared of me." iritado niyang sabi.

I blew a deep breath as I looked at him softly. Masama pa rin ang tingin niya sakin pero pinatili kong ganun pa rin ang tingin sa kanya.

"Because I like to be with you. I want to know you. I wanna be your friend, so bad honestly! I don't know what exactly why I'm doing this. It's like there's something pushing me to know you!"

Hindi na siya umimik matapos iyon. Hindi ko rin alam kung may nasabi akong mali. Pero sa halip na magsalita ulit, nanahimik na lang din ako. Naputol lang ang tinginan namin ng biglang pumalakpak sila Kuya, nakaupo sa sofa habang nanunuod samin.

"Wow! Your drama is too much." Sabi ni Kuya Xander.

“It’s like I’m watching a Korean drama.” Kuya Ford said.