The Woman Who Doesn't Believe In Love (Lee Siblings Series#1)

Chapter Twelve

Lee Siblings

Naalimpungatan ako nang may narinig akong mga boses ng mga taong pumasok sa kwarto ko base sa pagkakarinig ko saktong pagsara ng pinto.

Bumalikwas ako ng higa dahil hindi na ulit ako makatulog sa paraan ng pwesto ko sa paghiga. Pinikit ko na lang din ng mariin ang mga mata ko at tinakpan ng pillow ang mukha ko, pilit binabalewala ang mga ingay na naririnig ko.

And as their sounds getting nearer, I groaned out of frustration and tried to go back at sleep again.

Kung bakit kasi nakalimutan kong ilock ang pintuan ko kagabi eh! Mabilis pa naman akong magising kapag nararamdaman akong kaunting kaluskos.

And until now, I can still feel the heaviness of my eyes because I used it for too much. Napuyat kasi ako ng sobra kagabi dahil sa pag-iisip kay Knight.

Palakas ng palakas ang naririnig kong ingay hudyat iyon na palapit na sakin. Tuluyan na ring naging malinaw sakin ang mga nagmamay ari ng mga boses na iyon.

The only thing I knew, my older brothers are here and they are talking about my mind can't even process dahil hindi iyon matanggap ng utak ko dahil sa sobrang puyat ko.

Pero ano ba kasing ginagawa nilang lahat dito, hindi ba nila alam na nakakaistorbo sila sa pagtulog ko lalo na ang aga-aga pa anong oras palang. Sobrang sakit ng mga mata ko at halos mangiyak-ngiyak na nga ako sa hapdi, ramdam na ramdam ko pa kasi yung antok at anong oras na rin ako natulog.

"1, 2, 3, wakey wakey!" Sabay nilang sabi.

I groaned inwardly as I covered my ears using my pillow not to hear them again wake me up. Pero wala pa rin kwenta lalo na tuloy pa rin sila sa paggising sakin habang tumatawa pa silang lahat.

"Come on, baby girl. Wake up. Get up now." Natatawang sabi ni Kuya Clyde sabay tinanggal ang unan na nakataklob sa mukha ko.

But I didn't follow them. Instead, I shut my eyes tightly and forced myself to get back at sleep and so I did. But before darkness pulled me, inalog nila akong muli dahilan ng paggising ko muli.

"Samantha Smith Lee! Get up now! Don't be too lazy!" Sigaw ni Kuya Clyde habang yung anim ko namang Kuya ay tawang tawa habang hinihila ang braso at paa ko, bumangon lang ako.

I growled as I frowned and messed my hair, irritated and frustrated.

Nagawa pa nilang iswitch ang ilaw ng kwarto ko kaya tuluyan na itong nagliwanag na naging dahilan ng paghapdi ng mga mata ko sa sobrang nakakasilaw.

"Please hyung not now..... I'm so tired and I need to sleep. I need rest. Just spare me this time." Mangiyak-ngiyak na paki-usap ko sa kanila, hindi ko magawang imulat ng tuluyan ang mata ko sa sobrang liwanag.

"We don't take no as an answer, baby girl. Get up and be with us!" Umiling na sambit ni Kuya Ford, sabay pinalo ang braso ko nang talikuran ko sila.

"I can't. Kayo na lang muna Kuya." Tamad Kong sagot sa kanila, sabay sumenyas na umalis na sila.

Hindi ko alam kung bakit ako ginigising ng mga Kuya ko. I don't know what their plans. Damn it! Sa tingin ko alas kwarto palang ng umaga pero nambubulabog na agad sila. I'm still so damn sleepy right now. I can't be with them. Late na akong nakatulog mga alas tres na yata dahil kakaisip kay Knight.

"Kung hindi ka pa babangon diyan, mapipilitan talaga kaming iisipin na may relasyon kayo ni Knight." Banta ni Kuya Marcus kaya agad akong bumangon sa pagkahiga.

They smirked at me telling me I need to do what they want. I leered at them and was about to don't give a damn when they showed me a picture which made me still for a moment.... I mean, it was me and Knight in the picture!