Selam, biz geldik hepinizi çok özledik.
Bolca özleştik. Sizde bizi özlediniz mi?
Yoğun bir hastalık sürecinden geçtim bu sıralar çok sık hasta olmaya başladım. bir türlü toparlayamıyorum. Soranlar, merak edenler için hepinize teşekkür ederim.
Biraz toparlayınca hemen koşup, size geldim. Hala nefes alamıyorum ama olsun.
Bir kusurum varsa affola. Oy vermeyi bol yorum yapmayı unutmayalım lütfen yorumlarınız bana moral olan en güzel şey.
İyi ki varsınız. Varlığınız varlığıma sebep. Keyifli okumalar.
UKDE
14
DİVANE KUŞU
Düşen bardak sesi tuzla buz olup, fanyans zeminde dört bir yana savrulurken, Tahir'i kendimden uzaklaştırma çabalarım başarısızlıkla sonuçlanmıştı.
"Anne..."
Dudaklarımdan yaşadığım şokun etkisi ile belli belirsiz dökülen cümleler, annemin ifadesiz yüzüne çarpıp yeniden bana ulaşmıştı.
Annem, elindeki boş çay bardağının tuzla buz olmasına aldırmadan, dudakları 'o' şeklini almış bir şekilde, kırılan cam parçalarına basarak, bir iki adım ilerleyip, durdu.
Şaşkınlığı hala taze, ne diyeceğini bilemez bir durumdaydı. Ben bir şeyler söylemek istiyordum ama şu an durumumuz pek açıklamaya elverişli değildi.
Ne dersem diyeyim asla inanmayacağını bildiğimden boş boş açıklama yapmak yerinde doğrudan söylemeyi düşünüyordum.
"Nermin!"
"Nermin, iyi misin?"
Nazime teyzenin sesi, mutfağa ulaştığında ayak sesleri de yaklaşıyordu. Korku ve panik içerisinde yalvaran gözlerle anneme bakıp, "Anne.." dedim.
Nazime teyze kapıyı açmadan annem bana bakarak, sesini normal tutmaya çalışıp, "Yok, yok bir şey komşum geliyorum." Diyerek bana hiçbir şey demeden mutfaktan çıktı.
Tahir'e dönüp, "Şimdi ne olacak?" dediğimde o benim aksime oldukça rahat ve sakindi. "Zaten olacak olan oldu. Neden bu kadar korkuyorsun sevgilim?" bir eliyle saçlarımı kulağımın arkasına iliştirip, yanağıma bir öpücük bıraktı.
Boşlukta sarkan elimi ellerinin arasına alıp, sesli bir şekilde öpüp, "Senin yanındayım. İsteyeceğim seni evleneceğiz biz." Dedi.
"Ya istemezse annem? Ya vermezse beni sana?" Annem Tahir'i çok severdi aslında abimden ayırmazdı. Ama damadı olarak değil komşu oğlu Tahir olarak severdi şimdi işler değişmişti.
Tahir'in bu kadar yanımda olması, elimi tutması sevgisini tam içimde kalbimde hissetmeme sebep oluyordu.
"Ben annemle akşam konuşacağım içeri gidelim." Dediğimde annemin tepkilerini çok merak ediyordum.
Akşam neler olacak neler diyecekti. İnşallah 'ayrıl' demezdi çünkü ayrılmaya asla niyetim yoktu. Onun kalbini kırmak istemiyordum.
Ama Tahir'i de bırakamazdım. Hiç böyle hayal etmemiştim ben önce abime diyecektim. Abim bana annemle babama anlatırken destek olacaktı.
O bana kıyamazdı. Annemle babamı ikna ederdi. Ama şimdi tek başıma anlatmak zorundaydım. İçeri gittiğimde annem ile Nazime teyze yan yana oturmuş bir şeyler konuşuyor, Nazime teyze anneme elindeki telefondan bir şeyler gösteriyordu.
