UKDE
23
VUSLAT
Çok fazla ara geçmeden geri geldik. Aktifliğimi özlemişim sizde özlediniz mi? Ukde finalden sonra GİRİFT'e tam gaz devam ve bir Texting yazmak isiyorum :) Bol yorum ve vote vermeyi unutmayın lütfen keyifli okumalar.
Tahir'e git dedikten sonra hiç ısrar etmeden söylediklerimi kabullenerek gitmişti. Onun gidişinin ardından yatağıma gömülüp canım çıkana kadar ağladım.
Onu o kadar çok özlemiştim ki... Yanımda olduğu her saniye ona sarılmamak, kokusunu içime çekmemek için zor tutuyordum. Bir yanım onun varlığına içten içe sevinirken, diğer yanım onu bir türlü affedemiyordu. Belki affetmek isteyen yanımı susturan yine bendim bilmiyordum. Tek bildiğim onu ve yaşanmış onca anıyı çok özlemiş olmamdı.
O bitmek tükenmek bilmeyen sancılı gecenin sabahında, hiç uyumadan sabah kalktığımda telefonumda birçok yeni bildirim ve çağrı vardı. Dün gece gelen mesajı henüz açmamıştım. Kafam o kadar bende değildi ki aklıma bile gelmemişti.
Elime aldığım telefonun aramalarına baktım ilk önce Kemal aramıştı birkaç defa. Tahir'in dün yarım yalamak anlattığı şeyler geldi aklıma tüylerim ürperdi. Hemen çıktım ve gelen mesajlara bakmak için mesaj kutusuna girdim. Dün gece gelen mesaj da Kemal'e aitti. Belki ki dün yazmayınca sabah o kadar ısrarla aramıştı. Benimle bunca zaman bu kadar ilgilenip, abimi ve sevdiğim adamı öldürmesine aklım ermiyordu bir türlü. Bir şeyler vardı aklıma oturmayan ne olduğunu anlayamadığım ama bugün ya da yarın bu konuyu çözecektim.
Tabi ki ilk önce Tahir ile yarım kalan konuşmamızı yalnız, kimse yokken baş başa konuşacaktım. Kemalim ardı arkası kesilmeyen mesajlarının birçoğunu okumadan çıktım. Tahir'in çok uzun zamandır arayıp, mesaj atmadığım numarasına girdim ve kısa bir mesaj atıp, çıktım.
Ben: Bir saat sonra sahildeki kafede buluşalım.
Üzerimi hızla giyinip, odadan sessizce çıktım. Saat çok erkendi ve gece boyu benim yüzümden uyuyamamıştı kimse. Hiçbirini uyandırmak istemiyordum.
Ayakkabılarımı elime alıp, dış kapıyı sessizce açtım. Bedenimi dışarı attığımda soğuk hava yüzüme çarptı. Merdivenin kenarına eğilip, ayakkabılarımı ayağıma giyindim. Kafamı yukarı kaldırıp, önüme düşen saçlarımı geri ittiğimde karşımda hiç görmeyi beklemediğim bir bedenle nutkum tutuldu. Benim kontrolüm dışı bedenim bir adım geri sendeleyerek duvara çarptı.
"Zümre güzelim arıyorum açmıyorsun? Merak ettim."
Kemal, her zamanki güzel görünüşü ve ilgili tavrıyla karşımda duruyordu. Ona belli etmemeye çalışarak yalancı bir tebessüm kondurdum yüzüme.
"Şa-şaşırdım." dedim kendimi tutmaya özen göstererek.
"Burada olduğumu nereden biliyordun?"
"Senin olduğun her yeri bilirim güzelim." dediğinde elini saçıma götürmek için uzattı. Başımı geri çekip, engel oldum.
Kaşlarımı çatıp, baktığımda aynı şekilde bana bakarken yakaladım. "Ne yapıyorsun?" diye sordum. Her zaman yakın olmuştu bana ama bu şekilde temaslarda bulunmasına izin vermiyordum. Bazen ben ağlarken sarıldığı oluyordu. Ya da ben ağlarken bir omuza ihtiyaç hissettiğimde ama bu kadardı dahası yoktu aramıza. Bu gereksiz yakınlığını anlayamamıştım.
