Özgürlüğe Düş

27

Yatağa oturduğunda bende karşısına geçip oturmuştum.

"Lavin sorun ne canım?"

Yüzüme baktığında anında gözleri dolmuştu. Bir süre bir şey demediğinde anlayış gösterip istediği zaman konuşması için bende bir şey dememiştim.

"Yine, yeniden benim için acı çektin.
Beni kurtarmak için kendini feda ettin. Yaa ya....."

Ağlamaktan konuşamadığında ben girmiştim söze.

"Lavin lüt-....."

"Hayır Gazel benim suçum. Bu olaylar olurken ben kırmızı kazak derdine düşüp tek başıma dışarı çıkmamalıydım. Çocuk gibi davrandım. Levent abi olmasaydı benim yaptığım bu sorumsuzluk nelere sebep olacaktı. Be-beni kurtarmak için ateşe attın kendini. Yaralarına bakınca kendimden utanıyorum."

Elimi elinin üstüne koyduğumda ağlamasına izin vermiştim. Biraz daha sakinleştiğinde konuşmaya başladım.

"Lavin harap ettin kendini. Ben buraya geldiğimden beri Gencer şerefsizinin ağzında hep aynı şey vardı zaten. Bir şekilde beni ona gitmeye mecbur bırakacaktı. Öyle yada böyle sen dışarı çıksanda çıkmasanda kaçırırdı o seni."

Ağlamaya devam ettiğinde tekrar girmiştim söze.

"Sen bu yaşayacağın şeyi taa en başında göze almıştın, benim için. Umrunda olmayabilirdi. Kendini tehlikeye atmak istemeyebilirdin ama sen hiç düşünmeden bana yardım ettin. Şuan elini tutuyorsam bu senin sayende. Bu travmaları sen olmasaydın atlatamayabilirdim. Sen benim için bunları yapmışken ben tabikide size sardığım belaya gidecektim. Bunu size de söylemiştim.
Ayrıca benimle küs gibi davranman kalbimi daha çok kırıyor haberin olsun."

Dediklerimden sonra gözlerini silip sıkıca sarılmıştı.

"Sen mükemmel bir insansın. İyi ki benim arkadaşımsın çikolatam benim."

Dediklerine gülüp sende demiştim. Ayağa kalktığımda oda kalkmıştı.
Odadan çıkıp aşağıya inmeye başladığımızda direk salona girmiştik. Levent abiyi Ecevit'lerle konuşurken gördüğümde yanına adımlamıştım.

"Abi bir gelir misin?"

"Geliyorum Gazel hanım."

Dediğini idrak etmeye çalıştığımda Levent abi hala suratıma bakıyordu.

"Abi hanım falan ne diyorsun Allah aşkına. Bak sinirleniyorum ya."

"Pusat abinin adamlarından biriyim artık. Gazel diyemem sana. Yenge diyeyim bari."

"İyi bari Gazel hanım demenden iyidir."

Diğerleri bu halime güldüklerinde çatık kaşlarımla bir bakış atıp bahçeye doğru yürümeye başlamıştım. Levent abi de peşimden geldiğinde çardağa geçip karşılıklı oturmuştuk.

"Abi bana dünyanın en büyük iyiliğini yaptın."

"Yapmam gerekeni yaptım ben yengem. Rica ediyorum daha fazla teşekkür edip beni mahçup etme."

"Bir dinle önce yaa. Şu sadakat testi var ya tehlikeli bir şey o. Sonunda ölmekde var. İstersen girme hiç o topa sen yapacağını kat kat yaptın zaten."

Hafif gülümsediğinde konuşmaya başlamıştı.

"Ben seni kardeşim bildim. Şimdide yengem oldun. Bırak yanında olup koruyayım seni. Pusat abimde karakteriyle bilinen birisi onunla çalışmak benim için bir fırsat zaten. Bunu tehlike olarak görüp de sakın üzme kendini. Bundan sonra senide Pusat abiyi de korumak için varım."