Athena +18/Yarı Texting

1.6

Sürpriiizz

Sınırımız 100 yorum

İyi okumalarrr

"Kızım, neden yemiyorsun?"

Babamın sözüyle yanımdaki Rüzgar'a kısa bir bakış atmış bende olan endişeli bakışlarını fark ettiğimde ona gülümsemiştim.

"İştahım yok baba, ben kalkabilir miyim? Uyumak istiyorum."

Beni başıyla onayladığında "Tabii ama lütfen daha sonra yemeğini ye." ona gülümsemeye devam ederek ayağa kalktığımda annemin bakışlarının ağırlığının altında odama çıkmıştım.

Odamın kapısını kilitleyerek anahtarı, yuvada bırakarak kapımın arkasına odamdaki büyük çekmeceli dolabı çekmiş annemin olası bir odaya girişini büyük ölçüde engellemiştim.

Yatağıma ilerlediğim sırada banyomun kapısı açılmış korkuyla irkilerek bağırdığımda gördüğüm yüz rahat bir nefes vermeme neden olmuştu.

Asaf bana alayla karışık saklamaya çalıştığı endişeyle dolabı gösterdiğinde konuşmuştu.

"Ben girmeyeyim diye, ne gerekiyorsa yapmışsın."

Ona gülümsediğimde, ikimizde bu durumu önemsememiş benim yanıma yaklaşarak alnıma bastırdığı dudaklarıyla gözlerimi kapatmıştım.

Parmaklarımızı kenetlediğinde gülümsemem büyümüş bugünün ilk gerçek gülümsemesini ona bahşetmiştim ama farkında değildi.

"İyi miydin?" diyerek saçlarımın arasını öptüğünde kapalı gözlerimi açma ihtiyacı hissetmeden yüzümü boynuna gömmüş derin bir nefes almıştım.

"Şu an çok iyiyim."

"Şu an iyi olduğunu biliyorum bu yüzden geçmiş zaman eki kullandım."

Bu sözüyle başımı geri atarak gözlerinin içine bakmıştım. "Bak bilmiyormuşsun, iyi değilim. Çok iyiyim."

Onu azarlayan sesime karşılık beni başıyla onaylayarak saçlarımın arasını karıştırmıştı.

"Çok özür dilerim prenses hazretleri, nasıl olur da bunu unuturum?"

Ona güldüğümde yatağın üzerine oturmuş ve o da oturduğunda ona sarılmıştım.

"Yemek yemedin, değil mi?"

Beni bu kadar iyi tanıması hoşuma gidiyordu.

"Hayır ve sende yemek aldın, öyle değil mi?" diyerek alay ettiğimde bana gülerek beni onaylamış ve koltuğumdaki poşetleri alarak yatağın ortasına koymuş beni de belimden tutarak hafifçe kaldırmış ve geriye oturarak yatağın ortasına bağdaş kurmamı sağlamıştı.

Benden ayrıldığı sırada boynunu öpmüş benden uzaklaştığı sırada tekrar yaklaşarak boynuma eğilmiş ve derin bir nefes soluyarak öpmüştü.

Ona gülümsediğimde bana gülümseyerek tam karşıma bağdaş kurarak poşettekileri açmaya başlamıştı.

"Bu odanın dışında tüm kötü konuları bıraktığımız için seninle konuşmak istediğim bir şeyi erteliyorum."

Benim için hava hoştu, onunla kötü bir konuştuğumuzda illaha ki o konu olmasa da biz birbirimize iyi geliyorduk.

Şu an beni üzeceği tek konu ayrılmamız olurdu, onunda olmayacağını biliyordum çünkü beni sevdiğini gözlerinde görebiliyor ve beni sevdiğini hissediyordum.

Asaf birçok meze ve yemekleri aramızdaki alana koyduğunda ona gülmüştüm.

"Neden bu kadar çok aldın?"