Athena +18/Yarı Texting

3.1

Hadiiiğğ devam edeliimm (Ceyda'nın sesiyle okuyanlar gerçek bir candır)

Şimdik bir önceki bölüm yorumu güzeldi bu yüzden atayım dedim ayıp yani dkgdkdkdkfö

Şimdi aynı istikrarla yorum istiyorummm kiii bölüm yazabileyim hadi ellerinizden öperim

31'inci bölümün şerefine 🥂

İyi okumalarrr

Asil"Hadi kahvaltıya." diyerek saçlarımın arasını öptüğünde başımı iki yana sallamıştım.

"İstemiyorum."

"Olmaz, hadi ama... Bak stresli bir dönemden geçiyorsun, bebeğin sağlığını da düşün."

"Biraz sonra yesem?"

Asil"Haayıır!" diyerek şirince elimden tutmuş ve beni ayağa kaldırmıştı.

Beni mutfağa doğru sürüklediği sırada sessiz kalarak peşinden ilerlemiş mutfağa girdiğimde masada karşılıklı oturan Rüzgar ve Asaf'ı görmüştüm.

Asil beni iteleyerek Asaf'ın yanına oturttuğunda kalkacağım sırada Rüzgar'ın yanına oturarak gülümsemişti.

"Tüh şansa bak, boş sandalye kalmamış." dediğinde ona öfkeyle bakmış ardından tabağıma hızlıca bir şeyler koymuştum.

İştahım yoktu ama biliyordum ki buradan karnımı doyurmadan kalkamazdım, kalktığım an geri oturtulurdum.

Sessiz ve benim yüzümden gergin geçen bir kahvaltının ardından ayağa kalkıp gideceğim sırada Asaf konuşmuştu.

"Elina oturur musun?"

"Doydum ben, size afiyet olsun." yüzüne bakmadan konuştuğumda mutfaktan çıkmış Asaf'ın sandalyesini çektiğini duyduğumda Rüzgar konuşmuştu.

"Biz gidelim, siz rahatça-"

Asaf"Siz durun, ben onu götüreceğim." demiş duyduğum cümleyle odama doğru hızla yürümeye başlamış merdivenleri çıktığım an Asaf birden beni kaldırarak omzuna atmış anlık korkuyla bacağına tutunmuş Asaf konuşmuştu.

"Konuşacağız."

Portmantodan montlarımızı aldıktan sonra Asaf bağırmıştı. "Hanımefendi bugün bu eve gelmeyecek, ev bakmaya gidiyoruz." dediğinde öfkeyle konuşmuştum.

"Öyle bir şey yok."

"Sen sus, beni delirttin." dediğinde evden çıkmış kapıyı kapatmıştı. "Haftalardır gözünün içine bakıyorum, mutlu ol diye. Bak suçlamıyorum ya da yüzüne vurmuyorum, sadece şu aptala istediğini veriyorsun ya. Deli oluyorum Elina!"

"İndir beni!"

"Hayır."

"Midem bulanıyor, indir beni." diyerek mızırdandığımda beni indirmiş tam kaçacağım sırada belimden tutarak cıklamaya başlamıştı.

Bu sefer dizimin arkasına elini koyup beni öyle kucağına aldığında konuşmaya başlamıştı.

"Sen beni kandırabileceğini mi düşünüyorsun?"

"Evet?" sorarcasına cevapladığımda asansöre binmiştik.

"Nah."

Ona gülmemek için zor dururken Asaf sırtını asansörün aynasına yaslayarak rahat bir tavırla konuşmuştu.

"Ee görüşmeyeli nasılsın?"

"Sana ne?" diyerek mavi gözlerinin içine bakmaya devam ettiğimde konuşmuştu.