Athena +18/Yarı Texting

1.7

Sınır: 100 yorum

LÜTFEN LÜTFEN LÜTFEN SATIR ARASI YORUMLAR OLSUN

Satır arası gelmediği sürece yeni bölüm yollamam

İyi okumalarrr

Gözlerimi araladığımda belimde ve omzumun üzerinden uzanan hissettiğim kollar ile gülümseyerek arkamdaki bedene daha çok sırnaşmıştım.

Asaf, anında beni daha sıkı sardığında gülerek konuşmaya başlamıştım. "Günaydın!"

"Günaydın bebeğim de bir öpsen gün daha çok aysa."

Ona doğru döndüğümde yatakta dizlerimin üzerinde doğrularak dudaklarımızı birleştirmiştim.

Beni büyük bir açlıkla karşıladığında ona gülerek saçlarına asılmış ve dilime değdirdiği dilini dişlerimin arasına alarak emmeye başlamıştım.

İnleyerek belime tırnaklarını geçirdiğinde ona gülerek ondan ayrılmıştım.

"Seni var yaa, öyle bir seveceğim ki... Bir haftadan önce yataktan çıkarsan en adi şerefsizim."

Alt dudağımı abartılı bir şekilde büzerek yüzlerimizi tekrar yaklaştırdığımda "Bunlar hep sözde kalıyor yavrum." demiştim.

"Sen şu evden bir çık, bak bakayım sözde  mi kalıyormuş."

Ona güldüğümde karnına oturmuş morarmış göz altına baktığımda gözlerimin dolmasına engel olamamıştım.

Sırf ben güzel bir uyku çekeyim diye kendi uykusundan olmuştu.

Asaf, ne düşündüğümü tahmin edercesine göz devirerek belimden tutmuş beni yatağın boş tarafına atarak vücudunu, vücudumun üzerine bırakmıştı.

Yüzünü boynuma gömdüğünde huzursuz bir sesle konuşmuştu. "Ağlarsan giderim."

"Gidersen daha çok ağlarım." dediğimde güler gibi olmuş ardından yüzünü kaldırarak önce dudaklarımı ardından alnımı öpmüştü.

"Ağlamanı istemiyorum, tamam mı?"

"Ama ben çok ağlıyorum."

Dudaklarımı ağlamamak için birbirine bastırdığımda boynuma eğilerek orayı öpmüş ardından konuşmuştu.

"Çünkü sulugözsün bebeğim. Hem gerçekten ne bu, bu kadar ağlama isteği? Bir şey mi yaşadın da haberim yok ya da duygu boşalması mı?"

"Sadece duygu boşalması." diyerek onu cevapladığımda gözlerimi kapatmıştım.

Asaf bir süre kendi kendine düşünmüş ardından dediğimi gerçekten mantıklı bularak sessiz kalmıştı.

Yüzünü tamamen boynuma gizlediğinde "Uyuyacağım, hemde senin üstünde." ona gülümsediğimde sırtını okşamaya başlamıştım.

"Uyu, iyi uykular sevgilim."

Asaf başını hafifçe kaldırdığında alnını alnıma yaslamıştı. "Bebeğim, bana bir kere eşim der misin?"

Anlamayarak ona baktığımda, onun bir gün eşim olma düşüncesiyle içten içe mutluluktan çığlık atmıştım.

"Eşim." diyerek ona istediğini verdiğimde yanağını öpmüştüm.

Asaf şımarık bir ses tonuyla "Bana eşim dedin, artık sana mecburi nikah basmam gerekiyor." diyerek tekrar boynuma eğilmişti.

Bu sözüyle derin bir nefes almış ardından öfkeyle omzuna vurarak konuşmuştum.