Athena +18/Yarı Texting

3.5

Selam bebeklerim ben geldiiimmm

İyi okumalarr

Kapının kilidi bir süre sonra açıldığında Asaf mırıldanarak yüzünü bacak arama yaslamıştı. Büyümüş karnımdan dolayı üzerime uzanmıyordu ve ben de geceleri zor uyurken doğru düzgün dönemiyordum bile.

Asaf'a karşı olan temas bağımlılığım yüzünden çoğu zaman dizlerime başını koyarak uyurdu. Tabii uyku sersemliğiyle beni delirttiği çok oluyordu.

Odanın kapısı açıldığında içeri giren Mehtap'ı incelemiştim. Üzerinde kısa bir mini elbisesi vardı ve oldukça açık giyinerek Asaf'ı tahrik etmeyi amaçladığı bir gerçekti.

Mehtap beni görmenin yaşadığı şokla suratıma afallayarak bakmış "Senin burada ne işin var?" demesiyle Asaf'tan ayrılarak ayağa kalkmıştım.

"Konuşmak istiyorum, Asaf'ın telefonundan yazan bendim Mehtap."

Mehtap kaşlarını çattığında sinirlenmemeye özen göstererek konuşmuştum. "Gerçekten konuşmak istiyorum, sesimizi yükseltmeden. İki medeni insan olarak, nişanlımı neden rahat bırakmadığını öğrenmek istiyorum. İnan bana eğer anne adayı olmasaydım, bu kadar sakin bir şekilde konuşmak istemezdim."

Anne olacağımı öğrendiğimden ve zihnimi temizlediğimden beri olgun olmaya, her şeye fevri yaklaşmamaya çalışıyordum.

Eğer hamile olmasaydım, bu kadını gerçekten dövebilirdim. Asaf'ı arayarak kendini tatmin etmesi ve inlemesi inanın bana sizin de sakin kalacağınız bir durum değildi.

Hem o kimdi ki Asaf'a öyle cümleler kurabiliyor ve bizim ilişkimiz hakkında söz sahibi olabiliyordu?

Mehtap"Senin gibi bir çirkinle konuşacak hiçbir şeyim yok." sert çıkışı üzerine yüzümü buruşturmuştum.

"Mehtap, ben sana o konuşmalardan o mesajlardan sonra hakaret etmiyor ve seninle oldukça insani bir şekilde konuşmak istiyorsam, bunu sen de yapabilirsin."

Mehtap burnundan öfkeyle soluk verdiğinde uyuyan Asaf'a bakmış bunu yapması bile içimdeki kıskançlığı körüklerken sakin kalmaya çalışmıştım.

"Tamam." dediğinde onu başımla onaylayarak odanın çıkışını göstermiş ardından hafifçe eğilerek Asaf'ın yanağını öptüğümde mırıldanmasıyla ona gülmüştüm.

"Dudaklarıma yapışsana kızım, ne yanağı ya."

Onun bizi duymadığı o kadar belliydi ki ona gülmeye devam etmiş kapalı gözlerini açmasına müsaade etmeden dudaklarının üzerini öpmüş geri çekilmeme müsaade etmeden beni büyük bir arzuyla öpmeye başlamıştı.

Mehtap çıkmış mıydı, bizi görüyor muydu yoksa Asaf'ın cümlesini duymuş muydu hiçbir fikrim yoktu ancak şu an bunu umursadığım söylenemezdi.

Asaf benden ayrıldığında inlemiş "Uyumam lazım, lütfen..." ona güldüğümde "Uyu sevgilim. Ben kantine inip geliyorum." beni onaylayan bir mırıltı çıkarmasıyla alt dudağını dişlerinin arasına alarak yüzünü yastığa gömmüştü.

Eğildiğim yerden kalktığımda Mehtap'ın açık bıraktığı kapıdan bizi izlediğini görmüş ardından bu durumu umursamayarak odadan çıkmıştım.

Kapıyı sessizce kapattığımda beraber kantine inmiştik. Karşı karşıya oturduğumuzda "Mehtap, böyle yaparak yalnızca kendini küçük düşürdüğünün farkında mısın?" gözlerinin içine bakmaya devam ettiğimde "Onu seviyorum." demişti.

"Asaf'ı ben seviyorum ve Asaf da beni seviyor. Sen takıntı yaptığının farkında değil misin? Yakında evleneceğiz ve çocuğumuz olacak. Sen bunları umursamayarak bizi rahatsız etmeye devam ediyorsun."