War with the badboy (voltooid)

2. Heilige Gandhi!

2. Heilige Gandhi!

Nadat ik mijn huiswerk af heb ga ik naar beneden en plof neer op de bank naast mijn vader. 'En nog iets leuks op tv?' vraag ik. Mijn vader schudt zijn hoofd. 'Na de zoveelste herhaling van gtst word je het ook zat.' zegt mijn vader. Ja mijn vader kijkt gtst, so what?

Ik kijk naar een fotolijste op de salontafel. Het is een foto van mijn vader en moeder samen die mij vasthouden en met Ethan op mijn vaders rug. Ik staar er naar. Er vormt een brok in mijn keel wanneer ik zie dat ik heel erg op mijn moeder lijk. Wat mis ik haar toch.

'Pap?' vraag ik dan zachtjes. 'Ja, schat?' Het blijft even stil. 'Hoe heb je mama eigenlijk ontmoet?' vraag ik dan. Ik zie dat mijn vader's spieren opspannen. Hij slikt waardoor zijn adamsappel op en neer gaat. Hij zucht.

'Het... Het begon allemaal op de middelbare school. Ik was niet echt iemand van de vaste relaties alleen je moeder bracht daar verandering in. Zij was de enige die zag dat ik me wel aan één iemand kon vasthouden zonder van het ene meisje naar het andere meisje te gaan.'
Een klein lachje onthulde zich op mijn vader's gezicht. 'Kijk lieverd, iedereen heeft gevoelens. Maar niet iedereen kan even goed die gevoelens tonen als een ander. En als jij diegene diep genoeg kunt raken, of als jij diep in zijn ziel kan kijken, dan zal je zeker licht vinden.'

Ik glimlachte. En gaf mijn vader een knuffel. 'Dankje pap.' Ik stond op en ging naar boven. Ik klopte op mijn broers deur. Geen antwoord. Dan doe ik zelf wel de deur open.

Domste.

fout.

ever.

Ik bedekte meteen mijn ogen toen ik zag wat hij aan het doen was. Het bloed steeg naar mijn wangen en God knows hoe rood ik was.

Ik zag mijn broer bovenop iemand liggen. En je weet wat dat betekent...

'Heilige Gandhi! Nooit gehoord van je deur op slot doen?!' riep ik terwijl ik mijn ogen nogsteeds dicht had. 'Jij nooit gehoord van kloppen?!' riep Ethan. 'Dat deed ik ook maar jij antwoordde niet.' Ik had mijn ogen nogsteeds dicht toen een hand mij opeens wegduwde uit de kamer en de deur voor mijn gezicht werd dicht gegooid.

Notitie aan mezelf: Geen deuren meer openen, zeker niet die van mijn broer.

Ik schudde mijn hoofd in shock van wat er net was gebeurt en liep toen naar mijn eigen kamer. Ik pakte mijn telefoon en unlockte hem. Ik zag dat Ellie mij had gebeld. Ik belde haar terug.

'Hey met Ellie.'

'Hey Ellie wazup?'

'Oh hey Ariana, ja ik vroeg me af of je zou willen shoppen we hebben toch niet veel te doen voor morgen.'

'Uhm ja, das goed hoor zie ik je dan om vijf uur?'

'Oké, das goed.'

'Daag'

'Doeg'

Ik keek naar de klok. Het was half vier. Dat wordt haasten. Ik deed een kort broekje aan, want man het is echt warm buiten, en een bordeaux hempje. Ik holde de trappen af en hoorde onderweg wat geluidjes uit de kamer van mijn broer. Ik kokhalzde. Hoe lang kun je wel niet bezig zijn?

'Pap, ik ga shoppen met Ellie.'

'Das goed lieverd. Kom je wel voor het avondeten thuis?'

'Ja pap.'

Ik pakte de huissleutels deed mijn Nikes aan en oja, bijna mijn portemonnee vergeten. Ik opende de deur en zag Ellie net langs lopen. 'Heey Ellie!' Ellie rende op me af en gaf me een knuffel. 'Zullen we met de bus gaan?' vroeg ze. 'Ja, is goed.'

We liepen naar het busstation en wachten op de bus toen er opeens een donkerblauwe BMW langsreed en bij ons stopte. Twee mannen met een bivakmuts stapten uit de auto. Ik slikte. Ik stond verstijfd van angst toe te kijken naar elke beweging die de mannen maakten. Één van hen greep me bij de pols. Ik werkte ruw tegen maar het was tevergeefs. 'Laat me los eikel!' riep ik. Ik keek om me heen en zag dat Ellie al in de auto zat.

De man tilde me op en zwaaide me om zijn schouder. Ik sloeg hem op zijn rug en begon wild in de lucht te schoppen. 'Laat me gaan!' Hij liet me niet los. Verdomme. Ik word gekidnapt en niemand die er is om me te helpen.

Hij liep naar zijn auto en stopte me in zijn auto. Hij liep snel om de auto heen en kwam naast me zitten bij het stuur. Ik keek achter me en zag Ellie met grote, angstige ogen kijken. Ik gaf haar een blik dat 'het komt allemaal wel goed' zei.

Ik keek naar het portier en zag dat het niet op slot was gedaan. Toen ik net mijn hand naar het portier reikte, hoorde ik een klik. Damn it. Hij heeft hem op slot gedaan.

'No way, schatje. Dat gaat niet zomaar.' zei de kidnapper.

Ik kreeg kippenvel toen ik zijn stem hoorde. Ik herkende de stem uit duizenden. Dat kan hem toch niet zijn? Nee toch?

De man trok zijn bivakmuts uit. Mijn ogen werden zo groot als watermeloenen toen ik hem zag. Hij grijnsde breed.

Daniel Jones. Die eikel.

-------------------------------------------------------------
Aloha iedereen!!

Ff snel een nieuw hoodstukje erbij. Ik hoop dat het leuk is tot nu toe. Het duurde een tijdje tot ik wist wat ik wilde dat er zou gebeuren in dit hoofdstuk. Ik hoop dat het goed is :)

Tips zijn altijd welkom en vragen mag je altijd stellen.

Laat een comment achter, das altijd leuk ;) en ofcourse een vote mag er ook zijn.

Vlveka (val lachend van een kameel af) iedereen!!