War with the badboy (voltooid)

15. Nacho, Mexicaans voedsel

15. Nacho, Mexicaans voedsel

Ariana
'Ik hou van je.' Ik kijk hem diep in de ogen aan. Zijn grijze ogen glinsteren van blijdschap. 'Ik ook van jou.' fluister ik zachtjes terug. Ik druk mijn gezicht in zijn borstkas en luister naar het geklop van zijn hart. Daniel geeft me een tedere kus op mijn hoofd. Hij pakt mijn kin vast en staart me daarna diep in mijn ogen aan. Hij brengt langzaam zijn gezicht naar de mijne toe. Onze lippen millimeters van elkaar verwijdert.

RIIIINNNGGG!!

Ik schrik op en sla meteen op mijn wekker. Oké, what the fuck was dat? Droomde ik dat nou serieus? Mijn ademhaling was versneld en ik probeerde mezelf kalm te houden. Ik stapte mijn bed uit en keek mezelf aan in de spiegel. Mijn haar was ontploft en ik zag er geschrokken uit. Ik schudde het van me af en stapte direct de douche in. De heerlijke stralen glijden over mijn lichaam heen. Wat is er beter dan een douche in de ochtend?

Wanneer ik klaar ben met douchen doe ik snel mijn kleren aan. Een simpel zwart shirt met rode skinny jeans eronder. Ik doe mijn haar gewoon los en hol dan de trap af. 'Goeiemorgen pap.' zeg ik. Mijn vader gaf geen antwoord. 'Pap?!' riep ik. Nogsteeds geen antwoord.

'Ethan?!' riep ik toen ik steeds geen antwoord kreeg. Ethan bleek ook spoorloos. Grote zorgen begonnen zich bij mij optewellen. Waar zijn ze? Ik keek op de klok en zag dat het al acht uur was. 'Shit!' mompelde ik. Ik moet ook nog naar school.

Ik keek onrustig om me heen en besloot toen om maar naar school te gaan. Ik ging lopend, of eerder sprintend aangezien ik mijn fietssleutel kwijt was en Ethan ook opeens foetsie was. Op de weg naar school zaten twee dingen steeds in mijn hoofd. Waar mijn vader en broer waren en die droom met Daniel. Het was zo raar. Misschien vond ik het zelfs een leuke droom...

Ik schudde mijn hoofd. Nee Ariana, je vond het geen leuke droom. Ik hol het schoolplein over en ga dan zo snel mogelijk naar mijn kluisje. Hijgend van het rennen stop ik even bij mijn kluisje en voer als ik weer op adem ben gekomen de code in. 45 naar rechts 36 naar links en nu weer terug naar rechts. Met een klik gaat mijn kluisje open.

'Hey Ariana, gaat alles wel goed?' vraagt Ellie die naar me toe komt lopen. 'N-ja.' zeg ik eerst. 'Of eigenlijk nee. Nee, het gaat niet goed.' Ellie kijkt me bezorgd aan. 'Wat is er gebeurt?' vraagt Ellie. 'Mijn vader en broer waren er vanochtend opeens niet-' zei ik. 'en dan had ik ook nog zo'n rare droom.' mompelde ik.

Ellie wou net wat zeggen toen Stef haar opeens om haar middel greep en een rondje met haar draaide. 'Hoe gaat het met mijn beauty?' vroeg Stef aan Ellie. Ellie giegelde. Ik keek ze met open mond aan. 'J-julie zijn een-' 'Jup, een stel.' zei Stef. 'O my God! Sinds wanneer?!' roep ik. 'De fuif.' zegt Ellie en bloost lichtjes. Een brede lach verschijnt op mijn gezicht.

De bel gaat en we gaan naar ons klaslokaal. Ellie en Stef houden elkaars hand vast en kijken elkaar steeds aan. Ik ben echt blij voor ze, maar ergens voel ik ook een steek. Misschien omdat ik nog geen vriendje heb gehad? Het zal wel.

We lopen het wiskunde lokaal binnen. Ellie gaat naast Stef zitten en daardoor zit ik lekker alleen. Fijn. Ik graai naar mijn boeken uit mijn tas, maar ik kan ze niet vinden. Ik steek netjes mijn hand op en wacht totdat ik de beurt krijg om te praten. 'Ja, Ariana?' vraagt mevrouw Verstraten. 'Ik ben mijn boeken uit mijn kluisje vergeten te pakken, zou ik er om mogen gaan?' vraag ik. Mevrouw Verstraten knikt.

Ik sta op en ga naar mijn kluisje. Ik pak mijn wiskundespullen uit mijn kluisje en smijt hem dan dicht. Opeens word ik keihard tegen mijn kluisje geduwd. Een sterke lichaam houdt mij tegen de kluisjes aangedrukt en het begint best wel pijn te doen. 'D-Daniel, ik kan geen adem halen zo.' Ik word ruw omgedraaid en kijk dan op in twee blauwe ogen. Dat is Daniel niet...