War with the badboy (voltooid)

9. Ontvoerd door aliens

9. Ontvoerd door aliens

Ariana
'Weet je, jullie zien er schattig uit samen.' zegt Ellie. 'Ellie! Hij is de badboy! Weet je nog?' zeg ik. 'Ellie heeft wel gelijk.' Ik kijk op naar Stef. 'Hoelang sta jij hier?' 'Lang genoeg om te weten wat er speelt.' zegt Stef.

'Dus, Daniel zit nu achter jou aan. Best logisch al zeg ik het zelf.' Ik kijk hem vragend aan. 'Hoe bedoel je best logisch?' 'Nou, jij bent iemand die niet zo snel toegeeft én je ziet er ook uhm... Ja je ziet er ook best goed uit.' Stef krabt zich achter zijn hoofd. 'Maar, wees voorzichtig met hem.'

Ellie geeft opeens een kreetje en klapt in jaar handen. 'Om mijn God! Je wordt straks nog de vriendin van de knapste jongen van school!' Ik kijk Ellie en Stef wanhopig aan. 'Weten jullie? Normale mensen zeggen dat ik juist uit de buurt van de badboy moet blijven.' Stef en Ellie grijnzen breed. 'Ik heb echt nieuwe vrienden nodig.' zucht ik en sta dan op. 'Ik ga even naar mijn kluisje.'

Nadat ik mijn spullen uit mijn kluisje heb gehaald, besluit ik om even naar buiten te gaan. Wanneer ik naar buiten stap verwelkomt de zon mij meteen met haar warmte. Ik ga in het gras zitten en doe mijn armen om mijn knieën.

Wat moet ik nou doen? Ik...ik vind Daniel heel misschien, echt voor een ieniemini procentje wel leuk. Denk ik. Maar, hij is en blijft een badboy. 'Weet jij wat ik moet doen, mam?' Ik kijk in de lucht in de hoop voor antwoord. Niets...

Daniel
'Jongens, ik ga even naar buiten.' zeg ik tegen Cameron en Max. Ik wou eventjes alleen zijn zodat ik kon denken hoe ik Ariana kon krijgen. In mijn bed natuurlijk. Niet op een andere manier of dergelijke. Gewoon in mijn bed.

Ik zucht. Kun je jezelf voor de gek houden? Als dat kan, leer het mij. Ik loop naar het gras en raad eens wie ik daar zie? Ariana. Ik adem diep in en loop dan naar haar toe. Ze ziet er zo kwetsbaar uit.

'Uhm, alles oké?' Ariana schrikt en veegt snel haar tranen weg. 'Ja, ja het gaat wel.' Ik ga naast haar zitten. 'Het ziet er anders niet zo uit.' zeg ik. 'Sinds wanneer boeit jou het wat of het met iemand gaat of niet?' snauwt Ariana me toe. 'Het gaat wel.' zegt ze dan wat rustiger. 'Zeker?' 'Ja.'

Een grijns verschijnt op mijn gezicht. 'Als het beter met je gaat dan...' Ik pak mijn pet van haar hoofd en sta meteen op. 'Daniel! Geef die pet terug!' 'Zoen me dan krijg je hem weer.' 'Nee echt niet, ik ga dat echt niet nogeens doen!' 'Dan krijg je hem ook niet.'

Ik ren meteen wanneer ik zie dat ze achter mij aan komt. 'Daniel kom op, ik had hem eerlijk verdient!' 'Ik doe niet aan eerlijk schatje!'

Wanneer ik een tijdje gerend heb en ik Ariana niet meer achter me zie stop ik met rennen. 'Niemand verslaat mij.' zeg ik tegen mezelf. Ik wil net weg gaan lopen wanneer Ariana opeens op mij af komt rennen en tegen me aan springt waardoor we allebei op de grond vallen. Ariana ligt bovenop mij en probeert mijn pet te pakken.

'Kom op geef die pet.' Ik pak haar beet bij haar polsen en draai haar op haar rug zodat ik nu bovenop zit. Ik klem haar heupen tussen mijn benen en pin haar handen boven haar hoofd. 'Probeer hem maar te pakken.' fluister ik bij haar oor. Ariana probeert zichzelf uit mijn greep los te krijgen maar ze geeft op wanneer ze ziet dat het niks werkt. Got ya girl.

Ariana
Verdomme. Hij heeft me. Ik ontspan wanneer ik zie dat niks helpt om me uit zijn greep los te krijgen. Daniel zat bovenop me met een bedenkelijke blik. En wat hij daarna vroeg kwam zo onverwacht. Zo onverwacht dat aliens mij ontvoerden en met rietjes mijn hersenen opzogen.

'Waarom huilde je?' vroeg hij. Ik keek hem recht in zijn grijze ogen aan. Zijn gezicht stond serieus. De tranen begonnen mijn ogen weer te vullen maar ik liet ze niet stromen. 'Waarom?' kreeg ik er uit met een piepstem. 'Ik wil weten wat er jou zo aan het breken is.' 'Waarom? Zodat jij mij er verder mee kan breken?' Daniel keek me beledigd aan. 'Nee...' fluisterde hij. 'Ik wil jou niet breken en ik kan jou ook niet breken.' Daniel keek me aan. Zijn grijze ogen keken me wanhopig aan. Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen. De eerste tranen rolden over mijn wangen en ik zag dat Daniel mij met medelijden aankeek. Ik wendde mijn gezicht van hem af.

Daniel pakte mijn kin vast en draaide mijn gezicht weer terug zodat ik hem weer aankeek. 'Nu blij om mij te zien huilen?' Daniel knikte. Ik keek hem ongelovig aan.

'Nu weet ik het zeker.' Ik trok een wenkbrauw op. 'Wat weet je zeker?' 'Dat ik je leuk vind.' 'Je vindt me wat?' zeg ik ongelovig. Daniel schudt met zijn hoofd. 'Ik moet dit gewoon nu doen.'

Daniel drukte zijn lippen tegen de mijne. Hij legde me op zijn schoot en deed zijn armen stevig om me heen, alsof hij me gevangen hield en me nooit meer vrij zou laten. Zijn kus was anders. Zo teder en zacht. Ik deed mijn armen om zijn nek en kroop nog dichter tegen hem aan. Daniel streelde de huid van mijn onderrug met zijn duim en trillingen gingen door me heen. Ik wist zeker dat ik rood was geworden en overal door mijn lichaam gingen schokjes heen. Het voelde geweldig.

Hij ging met zijn tong langs mijn onderlip en ik opende mijn mond meteen. Onze tongen dansten een vurig spel en versmolten samen. Daniel trok even terug om op adem te komen. 'Laat me nooit meer los.' zei ik. Daniel zoende me weer. De tijd leek stil te staan, maar vloog tegelijkertijd voorbij.

'Oh my gosh! Dit is zo schattig!' riep iemand. Daniel en ik lieten elkaar meteen los waardoor ik van zijn schoot afviel. 'Ellie? Stef? Cameron? Max?! Wat doen jullie hier?!' riep ik. 'Kijken naar wat jullie tortelduifjes aan het uitspoken zijn.' Daniel en ik keken elkaar aan. 'We zijn helemaal geen tortelduifjes!' riepen we allebei.

Ik stond meteen op waardoor Daniel dat ook deed. Mijn wangen werden rood, alleen deze keer was het door schaamte.

'Ik ga even naar het toilet.' zei ik. 'Uh, ik ga uhm, die kant op.' 'Tortelduifjes.' zei Max. 'Roekoe roekoe.' zei Cameron terwijl hij een duif na deed. Ik wou snel weglopen toen ik me nog iets realiseerde.

'Oja, Daniel.' Daniel stopte met lopen. Ik liep op hem af en pakte zijn pet van z'n hoofd. 'Dankje.' zei ik en gaf hem een knipoog. Daniel stond er nogsteeds verward en beschaamd bij.

Schattig...

-------------------------------------------------------
Oké, sorry sorry sorry voor deze veelste late update maar ik had echt geen inspiratie meer en ik had het veelste druk met school en sporten. Ik zat zelfs te denken om het verhaal stop te zetten. Het spijt me mega erg echt waar!

Verder wil ik nog zeggen. OMG IK HEB 1K READS OMG OMG OMG!

Echt mega bedankt daarvoor jullie zijn echt geweldig!

Vlveka iedereen!