19. Einde wapenstilstand

12.5K 512 59
                                    

19. Einde wapenstilstand

Daniel
'Wie heb je verloren Daniel?' De vraag gaat als een dolk door me heen. Ik slik. Een brok vormt zich in m'n keel. 'A-ariana, j-je begeeft je nu op heel dun ijs.' zeg ik met moeite. Ariana duwt me van zich af. Ze schudt met haar hoofd terwijl ze een hand door haar haar haalt.

'Je kan het niet vooreeuwig verborgen houden. Het breekt je, stuk voor stuk.' De harde realiteit wordt in mijn gezicht gegooid. 'Stop, Ariana.' zeg ik met een bibberende stem.
'Daniel, ik heb ook iemand verloren. Dus vertel me nu niet dat ik het niet zal begrijpen want ik zou jou dondersgoed kunnen begrijpen, nog meer dan de rest.'

'Stop!' roep ik en sla dan met mijn vuist tegen de muur. Ariana kijkt mij geschrokken aan. 'Alsjeblieft.' zeg ik zacht. Het klinkt als een fluister. Een wanhopige fluister.

Ariana slikt en gaat dan verder. 'Mijn moeder is overleden toen ik nog heel jong was. Ze had een auto ongeluk en was op slag dood.' Ze slikt. Ik haal een hand door mijn haar en kijk dan naar de grijze wolken. Ze haalt diep adem en gaat dan verder. Ze verheft haar stem. 'Ik heb nooit kunnen weten hoe het is om een moeder te hebben en ik zal ook nooit weten hoe het is om een moeder te hebben!'

Ariana kijkt naar de grond. Haar tranen druppelen. Langs haar wang, haar kin en vervolgens op de grond. De brok in m'n keel wordt groter. 'H-het spijt me.' is het enige wat ik uit mijn mond krijg. Ik durf haar niet in mijn armen optenemen en sta daar maar. Ik wil het niet, of nee, ik kan het niet vertellen.

Kleine druppeltjes vallen uit de lucht. Netalsof het weer zich aanpast aan Ariana's stemming. Ik wil vluchten. Maar ik kan haar niet alleen achterlaten. Ik staar haar aan. Elke traan die op de grond druppelt lijkt net op een marteling die ik moet ondergaan.

Ze veegt haar tranen weg. 'Laten we naar binnen gaan.' zegt ze met een gebroken stem. Ik knik en loop samen met haar richting de ingang. Mijn hand hangt naast mijn lichaam en wilt de hare vastpakken maar durft het niet. Kom op Jones, sinds wanneer ben je zo'n watje geworden? Opeens voel ik haar hand in de mijne haken. Ik kijk naar haar, maar ze kijkt mij niet aan. 'Zo kan je hem misschien nog overtuigen.' zegt ze zacht en kijkt nogsteeds naar de grond.

'Dat duurde lang.' zegt mijn vader wanneer we binnen zijn. 'Ja, de frisse lucht buiten enzo.' zegt Ariana zachtjes. Zijn ogen glijden naar onze handen. Een verbaasde blik komt tevoorschijn op zijn gezicht. Nu heb ik je. Ik voel een last van mijn schouders vallen. Even voel ik weer een steek. Waarom doe ik dit? Ik ben er niet om hem trots op mij te laten worden.

Ik laat Ariana's hand los en ga op mijn plek zitten. 'Gaat het lieverd? Je ziet er een beetje bleekjes uit.' zegt meneer Grey. Ariana schudt haar hoofd. 'Ik ben een beetje ziek aan het worden.' Een schuldgevoel steekt me. Het was koud buiten en mijn jas is niet heel warm. Ik bijt op mijn lip. Ik ben ook echt een idioot. 'Daniel was tenminste zo lief om zijn jas aan mij te geven.' zegt ze en kijkt haar vader en broer aan. Ethan en meneer Grey houden allebei hun handen omhoog. We barsten allemaal in lachen uit terwijl Ariana er heel suf bij zit. 'Jullie zijn stom.' piept ze.

Na een lange tijd gaan we dan eindelijk naar huis. 'Hier, je jas nog.' zegt Ariana en wilt mijn jas uittrekken. 'Nee, hou hem nog maar. Het is nogsteeds koud.' Ariana knikt dankbaar, maar houdt haar hoofd op de grond gericht. Ik duw haar hoofd zachtjes omhoog zodat ze me aankijkt. Haar blauwe ogen glinsteren, alsof het een stromende, heldere rivier is. Ze is nogsteeds verdrietig.

Ik zucht en ga dan naar de auto. Zonder haar nog eens aantekijken. Want als ik haar zou aankijken, dan weet ik zeker dat ik zou breken...

Ariana
Thuis aangekomen spring ik direct mijn bed in, voor zover je het springen kan noemen. Ik voel me zo ziek dat ik bijna kruipend de trap op liep. Mijn vader komt mijn kamer binnen en kijkt me bezorgd aan. 'Gaat het lieverd?' vraagt hij. 'Ik red me wel.' zeg ik flauwtjes. Hij geeft me een kus op mijn kruin. 'Ga maar slapen, Truste.' 'Truste.'

War with the badboy (voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu