War with the badboy (voltooid)

12. Mijn kidnapper

12. Mijn kidnapper

Ariana
Ik loop stampvoetend weg. Ongelooflijk wat die jongens wel niet deden. Wat bezielt die twee?! Ik ben zo boos en in mij zelf aan het mopperen, dat ik de voetstappen achter mij niet hoor. Ik stop heel even wanneer de voetstappen steeds duidelijker worden. Wordt ik nou achtergevolgd?

Mijn hart gaat tekeer als het geluid steeds dichterbij komt. Ik loop verder en versnel mijn passen. Ik begin zwaar adem te halen en heel paniekerig te worden. Aan de donkere straten lijkt geen einde te komen. Waarom moest ik ookalweer de lange route nemen?

Ik begin te rennen en hoor dat degene achter mij ook rent. Opeens word ik ruw bij mijn pols gepakt. 'Blijf van me af!' roep ik en begin tegen te stribbelen. 'Rustig, ik ben het.' Ik open langzaam mijn ogen. Daniel staat voor me.

Daniel. Natuurlijk weer Daniel! Ik ruk mijn pols uit zijn grip. 'Wat moet je?' zeg ik ruw. Een grijns verschijnt op Daniel's gezicht. 'Meekomen.' zegt hij. 'Nee, ik ga niet met jou mee, eikel.' 'O ja dat ga je wel.' zegt Daniel. Hij pakt me vast om mijn heupen en slingert mij om zijn schouder.

'Daniel laat me los verdomme!' roep ik en sla op zijn rug. 'Als jij gewoon meewerkt laat ik je misschien los.' zegt hij. 'Oké oké, ik werk al mee. Laat me nu meteen los!' zeg ik. 'Hmm... Ik denk dat ik jou irriteren leuker vind. Dus...nee' zegt hij en ik weet zeker dat zijn grijns nog groter was dan eerst.

'Verdomme, je kidnapt me gewoon. Iemand help! Kidnapper hier!' roep ik. 'Ssht wees stil.' 'Nee, laat me gewoon los! Please, iemand red me van dit monster!' roep ik nog harder. Daniel legt me op de grond neer. Hij houdt een hand voor mijn mond en de andere achter mijn rug.

'Ik haal zo rustig mijn hand weg en daarna hou je je mond of anders...' zegt hij. Ik knik. Daniel haalt langzaam zijn hand van mijn mond. Ik blijf heel even stil maar begin daarna weer met roepen. 'Hel-'

Ik word onderbroken doordat Daniel zijn lippen op de mijne drukt. Ik sta even verstijfd, maar doe daarna mijn armen om zijn nek en zoen hem terug. Zijn heerlijke geur vult mijn neusgaten. Ik wrijf met mijn duim over zijn nek en voel de spieren op die plek opspannen. Mijn gezicht wordt weer net zo rood als een stoplicht. Miljoenen schokjes gaan door me heen. Daniel gaat met zijn tong langs mijn lip en ik open mijn mond automatisch. Onze tongen dansen vurig met elkaar. Het liefst had ik dit moment vooreeuwig door willen laten gaan, maar helaas moeten we op adem komen.

Ik trek terug. We staren allebei naar elkaar. Stilte lijkt voor ons te praten. Onze borstkassen gaan op en neer. Daniel schud even zijn hoofd alsof hij uit trans komt en pakt me dan bij mijn arm vast. Ik volg hem zonder tegenstribbelen, nogsteeds niet beseffend van wat er net gebeurde. Mijn wangen gloeien en lijken net licht te geven in deze duisternis.

Het portier van de auto dat dichtklapt maakt mij wakker. Ik kijk om me heen en zie dat ik in de passagiersstoel zit. Hoe ben ik hier terrecht gekomen? Daniel loopt om de auto en komt naast me zitten, in de bestuurdersstoel. 'W-waar gaan we naartoe?' vraag ik. 'Laat ik het zo zeggen, we gaan veel lol hebben samen vannacht.' zegt Daniel met een grijns.

Ik slik. Veel lol... Mijn ogen worden groter en ik begin heel nerveus te worden. 'Ik wil nu meteen uit de auto.' zeg ik. Ik breng mijn hand naar het portier, maar Daniel doet het opslot. 'Ik denk dat als we eenmaal klaar zijn je het geweldig vindt.' zegt Daniel en geeft me daarna een knipoog. Zijn grijns wordt alleen maar breder en breder bij mijn gezichtsuitdrukking. "Veel lol" kan maar één ding betekenen bij Daniel en dat ene ding is helemaal niet leuk, voor mij dan...

Daniel start de auto en rijdt daarna weg. Ik wacht afwachtend tot de bestemming bereikt is. Mijn hart klopt als een gek en elke seconde lijkt het steeds erger te worden. Opeens staat de auto stil en houdt Daniel het portier voor me open, zonder dat ik het doorhad.