Flames Of Deception (Levrés Series #6)

Kabanata 20

Naging busy ako nitong mga araw. Hindi ko na napagtuunan ng pansin ang ibang mga bagay sa buhay ko. Pero punang-puna ko ang araw-araw na pagpunta ni Imogen sa aming bahay. Ang gabi-gabi niyang pagtulog dito. Ang halos pagtira na rin niya rito.

I know Kyner has been telling her to go home. But it wasn't enough. The woman have so much guts to stay here even though she is clearly unwelcome here.

"You're here again?" sabi ko nang umuwi ako na sobrang pagod galing sa trabaho at siya agad ang unang nakita ko.

Wala akong pakialam nang una dahil akala ko, mga isa o tatlong araw lang siya dadalaw rito. At isa pa, wala naman siya ibang ginagawa na masama bukod sa laging pag-aasikaso kay Kyner kapag uuwi galing trabaho. But that infuriates me, if I tell you.

I should be the one doing that. But I'm so busy at work I don't even have the time to cook for him. And that makes me angry too.

Pero bukas, sa umaga lang ang shoot ko. Kaya makakapagluto ako sa hapon. And I'd plan to cook sinigang. I'll ask Kyner again to have a dinner with me.

"I'll come here often so you need to bear my presence. Kagaya na lang ng pagti-tyaga kong makita ka," walang emosyon niyang sinabi.

I pursed my lips. Ito ang unang beses na mag-uusap kaming dalawa. Sa mga nagdaan na araw, wala kaming kibuan. Ni hindi ko nga siya tinatapunan ng tingin. And before and now, this girl has real guts. She's irritating even before, pero mas lalo na ngayon.

Humalukipkip ako. "I can't stand seeing you. Nakakasira ka lagi ng araw."

"Well, that's my plan," she mockingly said.

"Wala ka ba ibang ginagawa kung hindi ang manggulo sa buhay ng mag-asawa?" diniinan ko ang pagsasalita sa huling words. To emphasize my stand here.

Her eyes narrowed. "Huwag kang umasta na sa iyong-sa iyo na si Kyner!"

"Well, he's really mine. We are married. See," pinakita ko sa kanya iyong singsing ko. "How about you? Forever like a dog na laging sunod nang sunod?"

"Nag-aaway po ba kayo?" dumating si Ems at inosenteng nagpalipat-lipat sa amin ng tingin.

I smiled. "Hindi."

Sinipat ko ulit ng tingin si Imogen na nakatingin din sa akin bago ko siya tinalikuran. Tomorrow, I'll make sure Kyner has his eyes only to me. I'll make her invisible in this house.

I'll admit, this is the first time that I felt threatened by someone. When before, it's the other way around. Syempre sino ba naman hindi kung mahal siya ng taong mahal mo. Kahit na gusto ko siyang paalisin dito, at huwag na pabalikin pa, wala pa rin ako karapatan dahil bahay ito ni Kyner. Natatakot din akong baka ako pa ang palayasin ni Kyner kapag binanggit ko ito sa kanya.

The next morning, I didn't expect to see Dwayne in front of our house. Saktong pagbukas ko ng gate ay bumungad siya. One inches away from clicking the door bell.

"What are you doing here? How did you know that I live here?" I asked, a bit shocked.

Wala pang ibang kaibigan ko ang nakakabisita rito dahil hindi ko sinasabi sa kanila kung saan na ako nakatira ngayon. Hindi rin magsasabi si Candice sa kanila kaya saan niya ito nalaman?

He shrugged. "Someone's told me."

I narrowed my eyes. I took a glanced inside and I saw Kyner leaving for work. Napahinto pa siya nang makita ako rito sa tapat ng gate.

"Can I come in?" Dwayne said.

"No," I panicked kaya agad akong lumabas. Sinarado ko iyong gate at hinila si Dwayne patungo sa kanyang sasakyan. "I'm leaving for work so I don't have time for you. Ang mabuti pa ay ihatid mo na lang ako roon."