I'm a mess

Hoofdstuk 32

Jill pov

"Au! Trek me niet mee sukkel." zei ik verontwaardigd. Ik voelde hoe de draadjes van mijn shirt een onaangenaam geluid maakte. "Luister, je doet mee of ik laat je meedoen." Hij bedreigde me, niet dat het me bang maakte. Maar, ik kon net zo goed meedoen. Hij duwde de deur achter me dicht. Ik stond in mijn pyamas, no way dat ik zo naar het feest ging. Hij kon me toch op z'n minst laten omkleden? Ik waagde een poging en vroeg het aan hem. "Alleen als ik erbij mag zijn." zei hij. Ik hield gelijk mijn mond, pervert.

Ik voelde hoe de kou me omhelsde, en een rilling verspreidde zich over mijn lichaam. Ik zou nog ziek kunnen worden zo, waarom liet ik dit toe. Ik moest toch wel wat kunnen doen? Ik kon niks doen, wegrennen had geen zin. Hij zou me achterna komen, naar mijn kamer had ook geen zin. Hij zou zeker de deur intrappen. Ik kon net zo goed meewerken en bij het feest onstnappen. Hij duwde me in zijn auto, sorry maar dat kon ik ook zelf? Ik deed mijn gordel niet om, waar hij duidelijk geen probleem mee had. Hij scheurde weg, ik had niets te doen dus zette de radio aan. "Blijf. Van. Mijn. Fucking. Radio. Af." Iemand hier was chagrijnig. Hij zette het weer uit. "Hoelang hebben jij en Cameron eigenlijk?" Mijn hoofd schoot omhoog, en ik keek hem geschrokken aan. "Cameron? Ik? Wij hebben niets, ik heb al iemand anders."

Hij antwoordde niet meer, en ik liet het er maar bij. "Doe dat niet."

"Wat niet?" vroeg ik.

"Op je lip bijten."

"Ik bijt op wat ik wil bijten." zei ik koppig. Hij rolde met zijn ogen, zo erg was hij niet. Hij was hetzelfde als Cameron, niet dat ik dat tegen hem zou zegggen, hij zou me waarschijnlijk afmaken. Ik was totaal vergeten dat we zometeen Cameron's feest gingen verpesten, ik vond het maar sneu. Het boeide me vrij weinig, ik bedoel het is Cameron en hij gaat vast volgende week weer naar een feest. Maar ja, het blijft sneu. Ik was benieuwd of er een gevecht zou komen, dat zou leuk zijn. Verveelde ik me deze avond toch niet. Het klonk heel egoïstisch, ik weet het. Maar ik bedoel, het is maar Cameron. Hij verdient het. "Even zomaar een vraagje, wat ga je zometeen doen?" vroeg ik. Ik moest voorbereid zijn. "Kop dicht!" snauwde hij. Oké, dat had ik niet verwacht. Ik staarde naar buiten, en verlangde weer naar huis. Thuis was het meestal gezellig met mijn moeder. "Als het goed is zijn we er, ik weet niet waar hij anders een feest moet houden." Hij stapte uit, en dat deed ik ook. Ik schaamde me echt heel erg voor mijn pyama. "Ik heb je nog even nodig, en leuke pyama trouwens." grijnsde hij. Hij was helemaal niet zo erg, misschien zelfs beter dan Cameron. "Thanks." zei ik sarcastisch. Het beviel me niet dat hij me gebruikte. Hij pakte me weer bij mijn arm beet en trok me mee naar binnen. Het was er best druk, en de muziek stond hard. Mensen keken Dylan verontwaardigd aan toen hij ze omver duwde. "Waar the fuck is hij?" riep Dylan. Ik haalde mijn schouders op. Na een aantal keer rondjes te hebben gelopen, zag ik Cameron staan. Hij zag er blij uit, en Dylan ging dat verpesten. Hij liet me los, maar ik ging niet vluchten. Nee, ik wou weten hoe dit zou eindigen. Dylan duwde Cameron vanaf achteren, hij viel niet op de grond. Cameron draaide zich om. "What the fuck gast? Hoe kom jij hier?" vroeg hij. Dylan lachtte en wees naar mij, Cameron's ogen vergrootten toen hij me zag. "Rot op." "Ik ben hier om mijn geld op te halen."

"Ik heb geen fucking geld voor je." zei Cameron. Dylan leek dit niet te accepteren en haalde uit. Zijn vuist belandde tegen Cameron's buik. Hij viel bijna, maar herstelde zich. Zijn vuist ging richting Dylan, hij miste. Dit was dus totaal niet de bedoeling, maar ik kon er niets aan doen. Cameron kon wel een paar klappen hebben, ik ben ook wel sterk, eigenlijk niet, maar ja. Oké, ik kan iemand in elkaar slaan, een paar klappen geven, maar daarna word ik toch moe. Een of andere jongen kwam er tussen staan, en stuurde Dylan (met een beetje geweld) naar buiten. Ik besefte me op dat moment dat ik nog in mijn pyama stond. Ik moest hier weg, maar hoe? De rest ging weer door alsof er niets was gebeurd. Niemand leek mij op te merken, gelukkig.

----

Zie dit maar even als een tussenstukje, oké ik had beloofd dat er wat ergs gaat gebeuren maar dat komt nog wel :D

Oh en dan nog wat, ik heb gehoord dat Zayn uit One Direction is gestapt. Echt heel spijtig en voor de directioners: stay strong.

OH EN BINNENKORT EEN NIEUW BOEK ASDFGHJKL.