I'm a mess

Hoofdstuk 27

Jill pov

Zwetend werd ik wakker, en ik zette mijn nachtlampje aan. Mijn kleren klampte aan mijn lichaam, gadver. Ik stapte mijn bed uit, en wierp snel een blik op mijn wekker. 3:07. Geweldig. Ik liep naar de keuken, en vulde een glas met water. Ik dronk het in een paar slokken op. Het was echt een lange tijd geleden dat ik een nachtmerrie had, maar die was half niet zo erg als deze. Abigail kwam de keuken binnen. "Wat ben je aan het doen?" vroeg ze moe. "Ik had een nachtmerrie." verzuchtte ik. "Over?"

"Jij was vermoord door Cameron, en ik uiteindelijk ook." Ze knikte even, en pakte een fles melk uit de koelkast. "Dat is vrij kut." zei ze droog. Ik rolde met mijn ogen, dat antwoordt had ik al van haar verwacht.

Ik liep mijn geschiedenis (staatsinrichting) klas binnen, en ging vooraan in de klas zitten. Toen de bel ging, zag ik Merel de klas binnen komen. Onze blikken kruisten, en na enige twijfel kwam ze toch naast me zitten. Ik keek strak voor me uit, en zei geen woord tegen haar. "Het is uit." zei ze opeens. Ik keek haar aan, en fronste mijn wenkbrauwen. "Oké? Tussen wie?"

"Cameron en mij." Een glimlach kwam op mijn gezicht te staan, ik wist het. "Oké dames en heren, welkom. Als eerst wil ik jullie vertellen dat de eerste toetsen volgende week al zijn." De klas zuchtte, inclusief ik. Dat wordt weer nachtenlang studeren. "Laten we dus maar beginnen bij het begin." Het was duidelijk te zien dat de leraar het ook niet leuk vond.

De bel ging, en iedereen pakte hun tas op. We hadden nu yoga, ja je hoort het goed, yoga. Ze wilden dat we gingen ontspannen voor de toetsweken, alsof dat zou helpen. Ik liep achter de meisjes aan richting de kleedkamer. Ik verwisselde mijn kleren, voor een yoga-pant en een wit t-shirt. Ik liep de zaal in, en ging op een matje naast die van Hailey zitten. Gelukkig hadden we deze les samen, maar eigenlijk was het gewoon voor heel de school. Alhoewel heel veel niet kwamen opdagen, zaten we toch krap. De rest werd verdeeld in een tweede zaal. "Hallo allemaal. Ik ben Ferry, jullie yoga docent vandaag. Ik wil dat jullie in een kleermakerszit gaan zitten." Je hoorde gezucht en gekreun, maar uiteindelijk ging iedereen in een kleermakerszit zitten. "Sluit nu je ogen, en adem diep in en uit." Ik sloot mijn ogen, en ademde diep in en uit. Ik was gek dat ik dit deed. Na een aantal seconde opende ik mijn ogen. Ferry zag er uit als een man van in de 30, zijn oranje krullende haren waren bij elkaar gehouden door een sportband rond zijn hoofd. Hij was niet gespierd, eerder aan de dikke kant. Zijn knalgele shirt vloekte bij zijn roze broekje. Ik begon te praten met Hailey. "Hey, ik moet je wat vertellen.." Ze keek me glimlachend aan, net dat ik mijn mond wou open doen hoorde ik keihard muziek dreunen. Verbaasd keken we opzij. Cameron en zijn groepje kwamen aanlopen, met twee boxen op een kar. Ferry keek ze chagrijnig aan, maar de rest leek het niet erg te vinden. "DANSEN!" riep iemand. Een luid gejuich volgde en de meeste begonnen met dansen. Ik zuchtte, hier had ik geen zin in. Ik excuseerde me, en liep door de dansende menigte naar de uitgang van de zaal, totdat iemand me bij mijn polsen pakte. "Hey, waar ga jij heen?" vroeg Cameron. Ik draaide me om. "Ik kan net zo goed gaan leren dan mijn tijd hier te verdoen." Hij lachtte. "Oké oké, trouwens als je David spreekt zeg hem dan dat ik nog niet klaar met hem ben."

"Ik heb David niet gesproken." Hij keek me vreemd aan. "Niet? Hij heeft je dus zomaar gezoend, gebruikt zeg maar." Hij sprak de woorden zo simpel uit, maar ze deden wel pijn. Ik wist niet of ik nu gebruikt was, maar het deed pijn. Pijn, dat er een kans was dat ik gebruikt was. Ook al stelde het niet veel voor. "Eh, ja nou nee." mompelde ik. "Had je toch wel kunnen verwachten?" Eigenlijk niet, maar wie zegt dat David me gebruikt heeft. "Cameron, houd je mond. Je kunt niet zomaar iets zeggen wat niet waar is. Niet iedereen is zoals jij." Zijn blik verharde en hij keek me chagrijnig aan. "Je begint meer op Abigail te lijken. En dat moet je niet al te positief opvatten." sneerde hij. "Wow, kalm aan. Ik vertel gewoon de waarheid."

Hij opende zijn mond, maar werd meegesleurd door een van zijn vrienden. Ik keek hem fronsend na.

---

Weetje hoe grappig het is, als je een keer in een hoofdstuk wat anders schrijft. En dan mensen gaan zeggen dat het een flut hoofdstuk is terwijl ze niet eens weten wat er daarna komt. Oh even voor de mensen die het sarcasme niet begrepen, het was niet grappig.

Doei