I'm a mess

Hoofdstuk 15

Jill pov

De volgende ochtend word ik wakker, en vreemd genoeg heb ik heerlijk geslapen. Ik weet niet waardoor het komt, misschien het feit dat ik Cameron uitscheldde? Ik weet het niet, maar het was zeker een opluchting. Ik zit er nog steeds erg mee, ook al heb ik die Katy nooit gekend. Het lijkt net op een verhaal, met een slecht einde. Er gaat een favoriet personage dood, en je kunt er wel dagen en weken mee zitten. Ook al weet je dat de personen in het echt niet bestaan, er knaagt iets aan je hart. Zo heb ik dat nu ook met Katy, ik heb haar nooit gekend, maar het feit dat iemand zoals Cameron dit flikt, is gewoon, tsja ik kan het niet uitleggen. Het is gewoon zo triest. Laten we het erbij houden dat het een triest verhaal is. Maar het leven gaat door, en heb ik dus zometeen weer les. 

De dag gaat snel voorbij, en voor het eerst sinds deze weken, was vandaag een leuke dag. Alles ging gewoon perfect, de lessen waren leuk, de mensen waren leuk. Maar misschien komt het gewoon omdat ik Cameron vandaag niet heb gezien. Dat zal het vast zijn, al vraag ik me wel af waar hij bleef. Hij heeft ook niet gereageerd op mijn berichtje, niet dat ik het verwachtte. Ach, hij zal wel weer spijbelen. Zo'n type is hij wel. Ik loop door de gangen naar ons kamer, en doe de deur open als ik er ben. Het is er stil, Abigail zal er wel weer niet zijn. Ik zucht, en verwissel mijn boeken. Ik loop naar de bibliotheek, en begin daar te leren. Onze kamer is stil en leeg, als Abigail er niet is. Het is een beetje akelig, de laatste tijd. Ik weet niet waardoor het komt, het voelt anders. De bibliotheek voelt altijd nog hetzelfde, rustig, en het lijkt alsof je je er beter kunt concentreren. Ook heb ik gelijk mijn boeken terug gebracht, ik had ze namelijk uitgelezen. Of ik vandaag weer een nieuw boek meeneem, is nog maar de vraag. Na al dat gedoe loop ik achter met andere dingen, het is niet dat ik achterloop, maar ik loop achter op de dingen waar ik mee vooruit wilde werken. Het klinkt raar, ik weet het. Ik ben nooit zo geordend geweest, maar aangezien het vroeger een groot puinhoop was moest ik het wel anders aanpakken. ''Daar ben je!'' roept Hailey. Ik kijk op van mijn boek, en zie nog net dat de bibliotheek vrouw overdreven 'sst-en' . ''Doe rustig, waarom zocht je me?'' Ik sla mijn boek dicht, aangezien dit een lang gesprek gaat worden, tenminste dat gevoel heb ik. ''Nou, je weet toch nog wel die ene jongen? Dat ik hem zoende op het feest en ..-'' ''Oh waar jij zo histerisch over deed!'' grap ik. Ze werpt me een niet-grappig blik en gaat verder met haar verhaal. ''Juist ja, whatever. In ieder geval, we hebben verkering! En we waren vandaag bij hem, en toen zoende we, en hij wilde verder gaan. Maar ik kon me ..-'' Ik onderbreek haar alweer. ''Pardon? Je bent vijftien .. '' 

''Bijna zestien.'' corrigeert ze me. Ik rol met mijn ogen. ''Hoe oud is hij?'' 

''Eh, in ieder geval ouder.''

''Je weet helemaal niets over hem!''

''Dat komt nog wel.''

''Waarom heb je nu al iets met hem?''

''Doe niet zo negatief.''

''Doe ik niet.''

''Echt wel.''

''Ik waarschuw je alleen maar.''

Ze zucht. ''Ik begrijp je, echt waar. Maar ik kan wel op me zelf letten. Ik heb het ook niet laten gebeuren, trouwens.'' 

''Hoe reageerde hij?''

''Positief, hij vond het best, hij zou zijn hele leven op mij wachten. Hoe romantisch!'' zegt ze hopeloos verliefd, en slaakt een zucht van geluk.

''En jullie twee mogen er nu uit!''

Ik schrik en draai me om. Daar staat de bibliotheek vrouw. ''Tuurlijk mevrouw.'' zeg ik en slik. Ik stop snel mijn boeken in mijn tas, en haast me samen met Hailey de bibliotheek uit. Als we eenmaal op de gang zijn, begint Hailey te lachen. ''Wat is er zo grappig?'' ik kijk haar niet-begrijpend aan. Ze stopt met lachen. ''Dat was hilarisch, waarom lach je minder vaak de laatste tijd?''

''Doe ik niet.''

''Doe je wel.''

''Doe ik niet.''

''Doe je wel.''

''Hou op met kinderachtig zijn.'' zeg ik geërgerd, en loop weg. Hailey komt achter me aan rennen. ''Zie je zo chagrijnig als wat, ben je ongesteld ofso?'' ''Oh wacht, vergeten je bent nog nooit ongesteld geweest.''

''Ben ik wel.''

''Het was een grapje.''

''Zie je me lachen?''

''Nee.''

''Dan is het ook niet grappig.''

Ze rolt met haar ogen. ''Het zal wel, ik ga doei.'' zegt ze en geeft me een knuffel voor dat ze vertrekt. Ik besluit om ook maar naar mijn kamer te gaan, ik zal toch niet voor een tijdje de bieb in mogen. Wanneer ik de 'woonkamer' inloop tref ik een huilende Abigail aan. ''Wat is er?'' vraag ik bezorgd, en ga naast haar zitten.

''Cameron is zoek.''

---------------

WOW jullie mensen zijn gewoon geweldig, hoe kunnen mensen zo geweldig zijn? Nou ja, jullie zijn het levende bewijs, want ik heb meer dan 20K reads, super bedankt iloveyoualll. Volgend hoofdstuk komt een Q&A voor de personages, dus vraag maar raak!

Voor als je de personages niet meer weet, dit zijn er een paar:

Abigail

Jill

Hailey

Cameron

David

Jill's moeder

Het arrogante meisje ( Heb nog steeds geen naam kunnen bedenken, help!)

Voor de rest weet ik het niet, het is best onnodig om Katy er bij te zetten, maarja als je een vraag voor haar hebt mag het ook. 

Vraag wat je wilt vragennn ( Zet wel ff de naam de van de personage erbij. Vragen kan via comments, privé bericht of mijn kik: mahonestyle14 )

ILOVEYOUUUUU.