İnsan aşık olduğunda yitirirmiş beynini. Ne zaman aşık oldum ki ben? Hatırlamıyorum.
Demek aşk böyle bir şeymiş. Ruhunu alıp bulutlar üzürine çıkaran, kavurucu sıcağın altında saatlerce bekleyip serin bir yere girmek gibi bir şey...
"Mutlu olmana ihtiyacım var Kim Jongin."
"Benimde sana ihtiyacım var. Mutlu olmak için sana. Kim Kyungsoo."
Maceramız çok basit başlamıştı Jongin'le. Sıradan bir sınıf arkadaşıydık. Luhan'la bir bağının olduğunu öğrendiğimde hem kızmış hem de bozulmuştum. Ama şimdi benimle evli önemli olan bu.
Nasıl olduğunu bilmiyorum. Sadece doğru bir şey yaptığıma eminim.
"Bizim hikayemiz birlikte bitecek değil mi Jongin?"
"Yanımda sen olduğun sürece birlikteyiz, her günün sonunda bir hikaye biter Soo."
Endişeliydim ilk başlarda evliliğimizin nasıl gideceğini bilmiyordum. Çevrede dolanan homofobik insanlar yüzünden Jongin'den ayrılmayı bile düşünmüştüm. Ama ona aşıktım ve beni kimse durduramazdı.
"Korkuyorum, insanların bizi yargılamasından."
"Yanında ben olduğum sürece kimse seni yargılayamaz."
Hayat uzun bir yoldu, bu yolda karşınıza her şey çıkabilirdi. Taşlar, çiçekler, çukurlar, kötüler, iyiler...
Önemli olan Yolun Sonu'na geldiğinizde, ne kadar hasar alıp almadığınızdır. Çiçekleri toplayıp, çukurları doldurup, iyileri arkanıza almanızdır önemli olan.
Bizim için yolun sonuydu.
Şimdi uçurumdan ayaklarımızı sallandırıp etrafı izleme vaktiydi.
Ta ki fırtına gelip bizi aşağı itene kadar...
"Sabahları seninle uyandığım, akşamları seninle uyuduğum için mutluyum Kim Jongin."
"Seninle tekrar dünyaya gelip, seninle öleceğim içim mutluyum Kim Kyungsoo."
***
"Anne! Anneee! Koş!" Kyungsoo içeriden gelen çığlıkla, nefes almadan aşağı doğru koşmaya başladı.
"Hayır! Hayıııır!" Tekrar gelen çığlık neredeyse kalp krizine neden oluyordu.
Ama olmadı...
Karşısında gördüğü manzarayla sırıttı ve kollarını göğsünde birleştirdi. Kendini merdivenlerin başına dayadı ve olanları izlemeye başladı.
"Hadi ama Jongsoo! Bir ısırık?" Jongsoo gözlerini kıstı ve elinde olan tavuğu arkasına sakladı.
"Olmaz! Tavuk benim!" Gözlerini eski hale getirip dilini çıkardı.
"Babanım ben senin! O tavuktan ısırmak en büyük hakkım!" Jongsoo bağırmak için ağzını açtı ama babasının ağlıyor numarasına inanarak hemen yanına koştu.
"P-paylaşabiliriz baba. A-ağlama." Jongsoo'nun gözleri dolmuştu. Bunu gören Kyungsoo olaya müdahale etmesini anladı.
Jongin ve Soo Jongsoo'yu evlatlık almışlardı ve eve ilk geldiği günden beri hem duygusal hem sevecen bir kişiliğe sahip olmuştu. Küçüktü ama fazlasıyla olgundu.
"KAİ! Kes şunu!" Baskın sesi iki kafanında ona dönmesini sağlamıştı. Jongsoo anlamaz bir ifadeyle sordu.
"Kai kim anne?" Kyungsoo, Jongin'e sinirlendiğinde ona Kai derdi. Ve bunu Jongsoo bilmiyordu.
"Hm... Kai, babanın takma ismi bebeğim." Jongsoo gülümsedi ve kafasını salladı. Ama bu gülümsemesi elinden alınan tavukla söndü.
"BABA!"
"KİM JONGİN!"
***
Kaisoo'nun hikayesi mutlu bitmişti. Hayatları boyunca da öyle olacaktı.
Arkalarında olan iyi insanlar olduğu sürece, bu iki çılgının hikayesini kimse kötü bitiremeyecekti!
-KAİSOO SON-
***
Final 3 parttan oluşacak arkadaşlar. Kaisoo son bölümdü. Son kez smut yapıp bitireceğim.
Kaisoo final hakkında yorumlarınızı belirtin lütfen.
Teşekkürler.
