"လက္ရဲဇက္ရဲ သြားမယ္"
သူေျပာမွဖုန္းကိုသူ႕ေဘးနားကeco bagထဲထည့္
ၿပီးအိတ္ကိုေကာက္ဆြဲလာသူက အျဖဴ ေရာင္အက်ီၤနဲ႔အိမ္ေနရင္းေဘာင္းဘီကို ဝတ္ထားကာလူပ်ိဳလူလြတ္တစ္ေယာက္လို ျပင္ဆင္ထားတာျဖစ္သည္။
"ဧည့္ခန္းႀကီးမွာခင္ဗ်ားဘာလုပ္တာတုန္း"
သူၾကေတာ့ေဘာင္းဘီတိုနဲ႕လူပ်ိဳစတိုင္ထုတ္ေနၿပီး ကိုယ္ကေဈးသြားမွာမို႔အိမ္ေနရင္းအတိုင္း ပုဆိုးသာဝတ္လာတာ ၊မသိရင္ကိုယ္ကပဲအသက္အရမ္းႀကီးေနသလိုျဖစ္ေနတာမို႔ ပုဆိုးကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္တာကိုသူကၾကည့္ၿပီးေအာ္ေနတာျဖစ္သည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး မျမင္ဖူးတာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႕"
သူကဘဲရွက္ရတယ္ရွိေသး ၊ဒီိအိမ္မွာသူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းရိွတာ ႏွစ္ေယာက္လုံးကအခ်င္းခ်င္းမျမင္ဖူးတဲ့သူေတြလည္းမဟုတ္။
"သြားမယ္"
အခ်ိန္ကရွစ္နာရီေလာက္ပဲရွိေသးေပမယ့္ ညထဲက႐ြာတဲ့မိုးကအခုထိ မေက်နပ္ေသးပံုေၾကာင့္ေကာင္းကင္တစ္ခြင္ေမွာင္မဲလာျပန္သည္ ။အခုမွအိမ္ကစထြက္တာမို႔ေဈးေရာက္ဖို႔ကလည္းေတာ္ေတာ္လိုဦးမွာ ၊ဒီေန႕မွဘုရားပန္းလည္းဝယ္ရမွာမို႔ အိမ္နဲ႕လွန္းတဲ့ေဈးကိုေ႐ြးလိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ မိုးေပါက္မ်ားတျဖည္း
ျဖည္းက်လာရင္း မိုးကလည္းပိုသည္းလာသည္။
မိုး႐ြာရင္ကားမေမာင္းတတ္သူမို႔ အေတာ္စိတ္ထိန္း
ၿပီးေမာင္းေနရတာျဖစ္သည္ ။မိုးသည္းလာေလအေရွ႕ကိုျမင္ဖို႔ဝါးသြားေလျဖစ္ေနသည္မို႔ သူကားကိုလမ္းေဘးတစ္ခုမွာရပ္ခ်လိဳက္ေတာ့သည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ"
"မိုးသည္းေနလို႔ကားေမာင္းဖို႔အဆင္မေျပဘူး
ခဏေနမွသြားမယ္"
"ခင္ဗ်ားတမင္သတ္သတ္အခ်ိန္ဆြဲေနတာလား"
မနက္တည္းကသူသြားစရာရွိတယ္လို႔ေျပာထားတာမို႔
ေဈးကိုေတာင္ေစာေစာထြက္လာတာကို လူကိုအျပစ္ေျပာေသးသည္ ။
"က်စ္ ခင္ဗ်ားကအၿမဲကြၽန္ေတာ့္ကိုဆိုဒုကၡေတြေပးေနတာပဲ "
"မဟုတ္"
YOU ARE READING
ေမာင့္လက္ယာ(မောင့်လက်ယာ){completed}
Randomstory description>>>>> start-5/10/2021 end-1/1/2022
