အခန်း - ၃၉

83.9K 5.5K 603
                                    

Unicode//

"ကလေးရာ...သူကအကူအညီတွေအများကြီးပေးထားတော့ ကိုယ်လည်းမကူညီလို့မကောင်းလို့ပါကွာ... သဘက်ခါညနေကျ မရရအောင်ပြန်လာခဲ့မယ်နော်"

"ဝမ်းသဘော"

"စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ"

"....."

"ကိုယ် ကလေးအတွက်လက်ဆောင်တွေအများကြီးဝယ်ထားတယ်"

"ဖုန်းချလိုက်တော့"

"ဘာလို့လဲ ခုမှခဏပဲပြောရသေးတာကို...ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေသေးတာလား"

"အင်း"

"စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ"

"ဝမ်းသဘောအတိုင်းလုပ်ချင်တာလုပ်ပြီးပြီ...ဆက်လုပ်လိုက်"

"ကိုယ်တကယ် သဘက်ခါပြန်လာခဲ့မှာပါ"

"မတည်နိုင်ရင် မပြောနဲ့"

"ကိုယ်တကယ်တည်ပါ့မယ်"

"ဝမ်းရောက်လာမှဆက်ပြော"

"အင်းပါ"

"အင်း ဖုန်းချလိုက်"

"အင်းပါ ကလေးနေကောင်းအောင်နေနော်"

"အင်း ဝမ်းရောပဲ"

"အင်းအင်း ဒါဆို ကိုယ်ဖုန်းချလိုက်ပြီနော်"

ထို့နောက်တွင် တစ်ဖက်မှဖုန်းချသွားသည့်အသံကြောင့် အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ပေါင်ပေါ်တွင်ခေါင်းတင်လှဲကာ ဂိမ်းဆော့နေသည့်နိုနို့မျက်နှာလေးက ပြုံးစိစိဖြစ်သွား၏။

ဂိမ်းဆော့နေရာမှမျက်လုံးကိုလှန်ကြည့်လိုက်တော့ တည်တင်းနေသည့်ကိုကို့မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည်မို့...

"ကိုကို တကယ်ကြီးစိတ်ဆိုးနေတာပဲ...ဒီမှာနေချင်သေးလား...မနေချင်ရင်ထပေးမယ်"

ပြောပြီးထဖို့ပြင်လိုက်တော့...

"ဘာမှမဖြစ်ဘူး...နိုနိုဆက်လှဲချင်လှဲ"

နှစ်ယောက်သား အဖွားဖြစ်သူ၏ဥယျာဉ်ထဲရှိ ဒန်းရှည်တစ်ခုပေါ်သို့ရောက်နေကြခြင်း။

"ပြီးရော...ကိုကို စကားပြောချင်ရင်ပြောနော်...ဂိမ်းကအရေးမကြီးဘူး"

ဧကတစ်ယောက် ပေါင်ပေါ်တွင်လှဲကာ အေးအေးဆေးဆေးဂိမ်းဆော့ရင်း ပြောနေသည့် ညီဖြစ်သူအားငုံ့ကြည့်မိသည်။ ပါပါးထံမှအမွေရထားသည့် မဟော်ဂနီရောင်ဆန်ဆန်ဆံပင်ကောက်လေးတွေက ကောက်ကွေးနေခြင်းမဟုတ်ဘဲ ကြည့်ကောင်းရုံသာ။ နိုနို့အသားအရည်က ပါပါးထက် မာမားတို့ဘက်ကိုပိုသန်လာသည်မို့ နို့နှစ်ရောင်အနည်းငယ်ရောသော်လည်း ဖြူဝင်းသည့်ဘက်ပိုရောက်၏။

တည်Where stories live. Discover now