Taming Red

Chapter 10

"Nevermind, don't answer that," sabi ko at nilampasan siya.

Tatlong hakbang palang ay napahinto ako nang pigilan niya ang kamay ko, pag lingon ko ay nakita ko ang mga mata niyang puno ng pagsusumamo.

I am confused, he doesn't show this side of him to me. He has long stopped showing any emotions aside from his robot face.

"I don't think you'll be okay if I tell you my reason," mahinang sabi niya.

Nairita ako sa sinabi niyang 'yon, has he been thinking lowly of me and think I wouldn't understand? and how severe are his reasons? hindi ko lang ma-gets kung bakit kailangan pa naming tigilan ang pagkakaibigan namin dati for that.

"Siguro, you always see me as a child anyway," I said. His face showed an expression I can finally understand, it is disagreeing. Iyon lang ang madalas niyang pinapakita kapag sinasaway ako, funny how I think I am right.

"Red," he called me. He f*cking called me by my first name again.

I smiled bitterly, "At least you should have told me na hanggang doon nalang ang friendship natin, hindi 'yung bigla ka nalang lalayo," sabi ko. Tuloy ang kabog ng dibdib ko, bumakas sa mukha niya ang emosyong hindi ko na naman maintindihan.

Nauna na akong maglakad at hanggang sa makarating sa tapat ng bahay ay hindi kami nagkikibuan.

"Thank you, pero bukas 'wag mo na ako hintayin. Hahatid nalang ako ng XYZ, abala pa sa'yo eh," I said with a little laugh, trying to make the atmosphere lighter.

Kunot lang ang noo niya hanggang sa isara ko na ang gate.

"P-Pa!" gulat akong pumasok sa pinto, he's been listening to us all this time.

"Aba, nagkabalikan na kayo?" tanong niya habang sinasara ang pinto.

Umirap ako, "Dad, there was never an us!" inarte ko na ikinatawa niya.

"Oo nga pala, hindi ka naman type ni Gray," sabi niya at tinalikuran ako para dumiretso sa kusina.

"Excuse me?" I reacted, sometimes my Dad is such a child. Talagang babarahin niya ako o aasarin like we're a tropa.

Tinawanan lang niya ako, "Basta anak, kahit sinong piliin mo basta may pangarap at may respeto ayos na ako," sabi niya habang nasa hapag kami.

Napairap ako dahil bigla niyang pagseseryoso, "Ang baba naman ng standards mo, siyempre dapat gwapo rin no," sabi ko pa, binato niya ako ng buto.

"Siyempre, kasama na rin 'yun," natatawang sabi niya. He seems to be in a good mood, palagay ko ay maganda ang takbo ng work niya these past months, nagkaroon kase ng ilang spam sa ibabaw ng ref at ilang mamahaling chips. On a regular basis, hindi naman kami nag sstock non although we buy them sometimes.

Natapos ang gabi at madaling araw na, I am still staring at my ceiling, wondering what tomorrow will offer. Aside from the performance, wala na akong maisip na i-look forward, tapos na rin ang birthday ko kaya it is nothing to be excited about.

I sighed.

Kinabukasan, sakto lang ang dating ko sa school. Swerte ko pa nga na hindi ako na-late. Mabuti at hindi ko siya nakasabay.

"I'm walking," I said. Tumabi ang mga estudyanteng naglalakad na parang nasa buwan o parang abay sa kasal.

"Ay sorry po," sagot nung isa, nagsitabi sila like they should be. I am never nice, but I don't do things for no reason.

"Totoo bang buntis siya?" rinig kong bulong. I clenched my fist, the last time I punched a junior ay nagkabangayan kami ni Gray, now I don't want him to think na nagpapapansin ako which is not true, kaya pipigilan kong hindi makasapak ngayon.