Mga Lihim na Liham ni Maria Kina Juan at Juana

Sakuna

Ang mga litrato mo

ang sandigan ko paminsan,

ang pinakatatago kong yaman.

Kaya't nang di sinasadyang liparin ito nang hangin,

ako'y nataranta.

Lalo na't nang nakita ko si siya sa may balkonahe.

Wari ko na kapag nakita niya

na hawak ko ang iyong mga litrato,

katapusan na ng aming pagkakaibigan.

Dali-dali akong tumakbo, nanginginig, naiiyak.

Tila ako'y patungo sa isang sakuna.

Isang maling tapak lamang,

isang segundo lamang na ako'y mahuli,

alam kong kailangan ko na magpaalam.

Ngunit nasa panig ko pa rin ang kalawakan.

Bago pa man siya malingat,

nakuha ko na ang iyong litrato.

Tinago ko ito sa aking likod

bago niya tinanong, "Ano iyan?"

"Ibibigay ko sana kay Ama,

ngunit bigla itong nilipad ng hangin,"

aking tugon bago ako magpaalam

at dali-dali muli akong umakyat sa kama.

Ligtas ako mula sa sakuna.

Ngunit nang sinabi ko ito sa iyo,

nagulat ako na handa kang

ipinta ang sarili mo bilang kalaban.

Naiinis ako.

Ikaw ba ay nasisiraan ng bait?

Hindi ka bayani, at lalong hindi ka si Bathala.

Hindi mo ako kailangang iligtas.

Ito ay aking ninais.

Ikaw ay aking sinisinta.

Kaya't kung sakaling

mapagod na ang kalawakan sa akin

at ayaw na nito akong pagtakpan

sa pagsintang tinatago

kahit hindi naman ito kasalanan,

ako'y hihinga,

bibitawan ang lahat,

at sasama sa iyo.