(zawgyi)
"ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ၿပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္"
သူနာျပဳ ဆရာမက အျပင္ခဏ ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ သူက ဦးညႊတ္ၿပီးပါ ထပ္ေတာင္းပန္ေတာ့ အျမန္ ထတားရ၏။
"ရပါတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆိုးဆိုးရြားရြား ဘာမွ မျဖစ္သြားပါဘူး။ စိတ္ထဲ မထားပါန႔ဲ"
Mark Lee ရဲ႕ fan club က တစ္ေယာက္ေယာက္သာ ေတြ႕သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေနရာမွာတင္ ေသေတာ့မွာပဲ။
"ဒါေပမယ့္လည္း -"
ကံေကာင္းစြာပင္ သူ႔ဆီက လာတဲ့ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ စကားစျပတ္သြားေတာ့သည္။
Mark က အျခားတစ္ဖက္လွည့္ၿပီး တီးတိုး ဖုန္းေျပာေနတုန္း ေတြးေနမိတာက ဒီေနရာကေန ဘယ္လို အျမန္ဆံုး ထြက္သြားရမလဲဆိုတာသာ။
အာရုံစိုက္ခံရမႈဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မလိုခ်င္ဆံုးအရာမို႔လို႔ သူ႔အနားမွာ ဆက္ရွိေနရင္ အနၱရာယ္မ်ားတယ္ေလ။
အဲ့တာေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာေပးထားစဥ္မွာ တိတ္တိတ္ေလး ေဆးခန္း အျပင္ဘက္ ခိုးထြက္လာခဲ့၏။
သူလည္း မသိလိုက္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ ေသခ်ာ ႏႈတ္မဆက္ပဲ ေျပးထြက္လာခဲ့လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပမယ့္လည္း မနက္ျဖန္ဆို ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ ေမ့ေလာက္ေရာေပါ့။
Mark Lee က ကၽြန္ေတာ့္လို outsider တစ္ေယာက္ကို ဂရုစိုက္ေနစရာလား?
သူနဲ႔ ေတြ႕ဆံုရမႈက အဖိုးတန္တဲ့ ခဏတာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ကေန ႏႈိးထသင့္ၿပီ။
နည္းျပက ေခၚေနတဲ့ အေၾကာင္း Jeno က ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာေနတာ၊ ဒီဘက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက ေနရာမွာ မရွိေတာ့။
"သြားခဲ့ၿပီလား?"
"ဟမ္? hyung ဘာေျပာလိုက္တာလဲ?"
"ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ နည္းျပကို အခု ျပန္လာေနၿပီလို႔ ေျပာလိုက္ Jeno"
နာမည္ေလးေတာင္ မေမးလိုက္ရဘူး။
သက္ျပင္းသာခ်မိၿပီး ေဘာလံုးကြင္းဘက္ ျပန္သြားဖို႔သာ လုပ္လိုက္ေပမယ့္ သူ ထိုင္သြားတဲ့ေနရာမွာ က်က်န္ခဲ့တဲ့ ရင္ထိုးေလးတစ္ခု။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
something like love - light ver {markhyuck}
Фанфик[completed] (zawgyi) ဒီခံစားခ်က္ေတြက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ 'အခ်စ္' လူတိုင္းကို တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဒုကၡေပးတဲ့ အရာေပါ့။ အဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္ခ်င္ဘူး။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ပထမဆံုး...
