(zawgyi)
Lee Donghyuck ဆိုေတာ့ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က ဆက္တိုက္က်လိုက္ရမွ . .
"ဒါဘာေတြလဲ ေျပာစမ္း! မင္းကို ဒီအေရးမပါတဲ့ အလုပ္ေတြ မလုပ္ဖို႔ ေျပာထားတယ္မလား! ဒါေတြ လုပ္ေနလို႔ မင္းအဆင့္ေတြက စုတ္ျပတ္သပ္ေနတာ! ေတာ္ေတာ္ ေကၽြးေမြးရက်ိဳးနပ္တဲ့သား! ဒီအစုတ္ေတြ အကုန္ သြားလႊင့္ပစ္စမ္း!"
webtoon ေတြ ဆြဲေနတဲ့အေၾကာင္း ဘယ္ေတာ့ မိမလဲဆိုၿပီး ေန႔တိုင္း က်ီးလန္႔စာ စားရသလို ထိတ္လန္႔ေနရတာ အခု သိသြားၿပီ ဆိုေတာ့လည္း ေၾကာက္လန္႔မယ့္အစား ရင္ထဲ ေအးသြားသလို။
ျဖစ္စဥ္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္သူေတြကေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ မေကာင္းစြာပင္ ထံုးစံအတိုင္း မိေထြးနဲ႔ Dohyun ပဲေပါ့။
ကုတင္ေအာက္မွာ ေသခ်ာ ဖြက္ထားတဲ့ ဆုတံဆိပ္ေတြနဲ႔ အၾကမ္း ေရးဆြဲတဲ့ စာအုပ္ကို ေတြ႕သြားရတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းသြားေနတုန္းမွာ အခန္းထဲ ဝင္ခ်င္သလို ဝင္ၿပီး မူးယစ္ေဆး ရွာသလိုကို ပိုက္စိပ္တိုက္ ရွာထားၾကတာ။ တစ္ခန္းလံုးလည္း မုန္တိုင္းဝင္တိုက္သြားသလို ရႈပ္ပြလို႔။
ရွာတာ ေတြ႕သြားရင္လည္း အခန္းကို ျပန္ရွင္းေပးမယ္ မရွိဘူး။
ညနက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တတ္တဲ့ အေဖကလည္း ဒီေန႔က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ အခန္းတံခါးဝကေန ေဒါႀကီးေမာႀကီးနဲ႔ ဆီးႀကိဳလ်က္။
ကိုယ့္သားက ၿပိဳင္ပြဲမွာ ေရႊတံဆိပ္၊ ေငြတံဆိပ္ဆုေတြ ရလို႔ ဂုဏ္ယူမယ္မရွိဘူး၊ လႊင့္ပစ္လုိက္တဲ့ . .
"မလႊင့္ပစ္ႏိုင္ဘူး"
ပစ္ေပါက္ထားလို႔ ေျခေထာက္နား ေရာက္ေနတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုး ေရးဆြဲခဲ့ေသာ webtoon စာအုပ္ေလးကို ေကာက္လိုက္ၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေဒါသကို ခ်ဳပ္ထိန္းကာ တည္ၿငိမ္စြာပင္ ေျဖမိပါ၏။
"ဘာကြ! မလႊင့္ပစ္ႏိုင္ဘူး ဟုတ္လား? ေအး မင္း မလႊင့္ပစ္ႏိုင္ရင္ ငါ လႊင့္ပစ္မယ္!"
ေျပာရင္းပင္ လက္ထဲက စာအုပ္ကို အတင္းဆြဲယူေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ခြင့္မေပး၊ က်စ္က်စ္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
ESTÁ A LER
something like love - light ver {markhyuck}
Fanfic[completed] (zawgyi) ဒီခံစားခ်က္ေတြက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ 'အခ်စ္' လူတိုင္းကို တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဒုကၡေပးတဲ့ အရာေပါ့။ အဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္ခ်င္ဘူး။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ပထမဆံုး...
