(zawgyi)
ကၽြန္ေတာ္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရတာကို တကယ္ မုန္း၏။
ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တာေတြထဲက ေျပးရတာကို ပိုၿပီး အူလႈိက္သည္းလႈိက္ကို မုန္းသည္။
ဒါေပမယ့္လည္း အခုေတာ့ အေနာက္ကေန ေခြးလိုက္ဆြဲခံေနရသလိုု ဒေရာေသာပါး ေျပးေနရ၏။
ၿပိဳင္ပြဲၿပီးေတာ့ Jaemin နဲ႔ မုန္႔အတူစားရင္း စကားေကာင္းေနတာ ေန႔လည္ပိုင္း ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ကို ေမ့ေနသည္ေလ။
ေန႔လည္စားခ်ိန္ၿပီးရင္ တက္တက္ခ်င္း အခ်ိန္က ေက်ာင္းမွာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ ဆရာ Mr. Oh ရဲ႕ သခ်ၤာအခ်ိန္။
သူ႔အတန္းထဲ အခ်ိန္မွီမေရာက္ရင္ ေျခသလံုး စုတ္ၿပီသာ မွတ္ေတာ့။
အားသကုန္ ေျပးၿပီး ေက်ာင္းေရာက္လာေတာ့လည္း ဒုကၡက မၿပီးေသး၊ ေက်ာင္းထဲ ခိုးဝင္ဖို႔ အုတ္တံတိုင္းက ေက်ာ္တက္ရေသးသည္။
လံုျခံဳေရး ဦးေလးႀကီး မိသြားလို႔ကေတာ့ ေျခသလံုးစုတ္တာထက္ ပိုဆိုးသြြားႏိုင္တဲ့ အေျခအေန။
ေနာက္ဆို ၿပိဳင္ပြဲက ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ေန႔က်မွဆိုရင္ သြားမၿပိဳင္ေတာ့ပါဘူး။
ခြေက်ာ္တက္ေနတုန္းမွာပင္ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းက ေကာက္တီးေတာ့ အေလာသံုးဆယ္ လုပ္လိုက္တာ ေဘာင္းဘီစနဲ႔ အုတ္တံတိုင္းက အခၽြန္တစ္ခုနဲ႔ ညႇိၿပီး အက်မေကာင္း၊ ေမွာက္လ်က္ ေခြးက်ဝက္က် ျပဳတ္က်၏။
ေျခေထာက္ မေခါက္သြားလို႔ ေတာ္ေသး . .
သို႔ေသာ္ျငားလည္း နာတာကို ခံစားခ်ိန္ေတာင္ မရ၊ စာသင္ခန္းဆီ ေျပးရျပန္သည္။
တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခၽြးသံရဲရဲနဲ႔ ယူနီေဖာင္းကလည္း ရစရာမရွိ၊ ဖုန္ေတြ သဲေတြေပလို႔။
Mr. Oh စာသင္ခန္းကို အရင္ မေရာက္ေသးဖို႔သာ ဆုေတာင္းရင္း ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ ေနာက္က်ၿပီး အခန္းဝ ေရာက္လာေတာ့ ထူးဆန္းစြာပင္ ဘယ္သူမွ ရွိမေန။
ခါတိုင္းဆို သခ်ၤာအခ်ိန္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းမတက္ေသးတာေတာင္ အတန္းထဲ အျပည့္ျဖစ္ေနတတ္တာ။
YOU ARE READING
something like love - light ver {markhyuck}
Fanfiction[completed] (zawgyi) ဒီခံစားခ်က္ေတြက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ 'အခ်စ္' လူတိုင္းကို တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဒုကၡေပးတဲ့ အရာေပါ့။ အဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္ခ်င္ဘူး။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ပထမဆံုး...
