(zawgyi)
'စိတ္မေကာင္းပါဘူးရွင့္။ ေက်ာင္းသား Lee Donghyuck ရဲ႕ webtoon က ဒိုင္ေတြ အကဲျဖတ္မႈအရ လိုအပ္ခ်က္ အနည္းငယ္ေလး ရွိေနတာေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းစြာပဲ final ကို မတက္ေရာက္ခဲ့ႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ႏွစ္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ထပ္မံ ဆံုေတြ႕ရဖို႔ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္။'
P.E ခ်ိ္န္ မတက္ဘဲ စာၾကည့္တိုက္ထဲက စာအုပ္စင္ေတြၾကားမွာ လာပုန္းၿပီး ပံုထိုင္ဆြဲေနတုန္း ting ဆိုၿပီး ေရာက္လာတဲ့ message ေလးက ဟိုျခစ္ဒီျခစ္လုပ္ေနတဲ့ ခဲတံေလးကို ရပ္တန္႔သြားေစ၏။
အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ သြားေပမယ့္လည္း အစကတည္းက ဘာမွ ႀကီးႀကီးမားမား မေမၽွာ္လင့္ထားတာမို႔လို႔ အဆင္ေျပပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတာပဲေလ။
အဓိက အေရးႀကီးဆံုးက ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တဲ့ အလုပ္ကို လက္မေလၽွာ့လုိက္ဖို႔ပဲမလား?
သို႔ေပမယ့္လည္း တစ္ခုခုကို မေက်နပ္ႏိုင္၊ စိတ္ထဲ ခုေနဆဲ။
သက္ျပင္းခ်ကာပင္ အေနာက္က စာအုပ္စင္ကို ေခါင္းမွီလိုက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွစ္သိမ့္ေနတုန္း ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ လာထိုင္တဲ့ သူေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကေတာ့ အလိုလို ျပံဳးမိပါသည္။
"ဒီလို ဝမ္းနည္းေနတဲ့ပံုက ဘာပါလိမ့္? ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုယ့္ baby ေလး?"
ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို ေရာက္လာမွန္းမသိ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဆံပင္ေတြကို ဖြကာ Mark က ေမးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကိုယ့္ရဲ႕သနားစရာ အေျခအေနကို ခ်က္ခ်င္း မေျပာျပခ်င္ေသးတာမို႔လို႔ ေမးခြန္းလႊဲ ေမးလိုက္၏။
"hyung က ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီကို?"
"ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္က ကိုယ့္ဘာသာ စာၾကည့္ရတဲ့ အခ်ိန္ေလ။ အဲ့တာ ကိုယ္က ကိုရီးယားဘာသာ စာတမ္းတစ္ခု ေရးဖို႔က်န္ေနလို႔ ကိုးကားဖို႔ စာအုပ္ လာရွာတာ။ baby တို႔ အတန္းက P.E ခ်ိန္ မဟုတ္ဘူးလား?"
ေျပာရင္း သူက ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနား လာဝင္ထိုင္သည္။
"ဟုတ္တယ္ . . မတက္ခ်င္လို႔ ဒီမွာ လာပုန္းေနတာ"
YOU ARE READING
something like love - light ver {markhyuck}
Fanfiction[completed] (zawgyi) ဒီခံစားခ်က္ေတြက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ 'အခ်စ္' လူတိုင္းကို တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဒုကၡေပးတဲ့ အရာေပါ့။ အဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္ခ်င္ဘူး။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ပထမဆံုး...