My Sweet Revenge
"ဒါ ...ဒါ...ဟိုနေ့က လေဆိပ် အိမ်သာထဲမှာ တွေ့ခဲ့တဲ့လူကြီးပဲ...သူက...ဘယ်လိုဖြစ်လို့ daddyတို့နဲ့အတူတူရှိနေရတာလဲ?"
မျက်နှာတစ်ခါမြင်ဖူးထားလျှင် တရေးနိုးထမေးတောင် မှတ်မိတတ်သူမို့ Austin ထိုခပ်ချောချာလူကြီးကို မြင်ရုံနှင့်တန်းမှတ်မိသည်။
ငယ်စဥ်ကပုံမို့ ပို၍ပျိုမျစ်နေသည်မှတပါး ကျန်အရာများကားအတူတူပင်။ မည်သည့်နေရာမှပြောင်းလဲခြင်းမရှိသကဲ့သို့ပင်။
ထိုသူကို ကြည့်ရင်းနှင့် သူ့စိတ်တွင်းဝယ် တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် တူလာသလိုလိုခံစားလိုက်ရသောကြောင့် စဥ်းစားကြည့်ပါသော်လည်း ဝေတေဝါးတားဖြစ်နေဆဲမို့ ဒေါသထွက်လာရသည်။
အဲ့ဒီ့ပါးချိုင့်နက်နက်တွေ။
အဲ့ဒီ့မျက်ဝန်းအိမ်ရှည်ရှည်တွေ။
အဲ့ဒီ့မျက်ခုံးထူထူတွေ။
လေးထောင့်စပ်စပ် နဖူးပြင်ကျယ်။
ခပ်ပြည့်ပြည့် နှုတ်ခမ်းတွေ။
မျက်နှာပေါ်ရှိ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုစီကို အသေးစိတ်လိုက်ကြည့်နေရင်းနှင့် သူ့မျက်ဝန်းအစုံက အမှတ်မထင် သူ့အရှေ့ရှိ မှန်ထဲသို့ ရောက်သွားတော့ မြင်လိုက်ရသော စူးရှသောမျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့် ပက်ပင်းတိုးသည်။
မယုံသင်္ကာစိတ်နှင့် သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံတို့ကို ကွေးညွှတ်ကြည့်လိုက်တော့ ညာဘက်ပါးပြင်ထက်တွင် နက်ရှိုင်းစွာဖြစ်တည်လာသော ပါးချိုင့်ကြောင့် သူ့မျက်ဝန်းအစုံ ပြူးကျယ်သွားရသည်။
ဘုရားသခင်!!!!
အခု သူမြင်နေရတဲ့ မျက်လုံးတွေ ပါးချိုင့် နောက်ပြီး ခပ်ပြည့်ပြည့် သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေ ။
သူ.....သူပါလား!!!
သူ မြင်ဖူးသလိုခံစားနေရသည့် ခံစားချက်က သူပါလား???
YOU ARE READING
My Sweet Revenge
Fanfiction"ယောက်ျားလေးတစ်ယောက် Omegaဖြစ်တာ ရှက်စရာမဟုတ်ဘူးလို့ ခံယူထားပေမယ့် ခင်ဗျားအတွက် ကျွန်တော့်ဖြစ်တည်မှုကို ဘဝမှာ ပထမဆုံးမုန်းတီးမိခြင်းပဲ" Min Yoongi "နေရာမရှိပါဘူးလို့ပြောထားရက်နဲ့ ဇွတ်တိုးဝင်တာတော့ မင်းအပိုင...
