Her şey babasının hapse girmesi ve ona mektup yazması ile başlamıştı. Bu tehlikeli ve güvensiz hayatı bırakıp yeni ailesinin yanına gidecek miydi? Peki ya kardeşleri onları bırakacak mıydı? Öz olmak şart mıydı onlar için? Hayır değildi. Ama ya onlar...
Miraç'ın dediklerinden sonra sadece arkasından bakmakla yetindim. Güllü ablaya baktım. Ağzımı açıp soracak iken o benden önce davranmıştı.
"Yani Mehir biraz serseri havasında giyiniyorsun." Allah aşkına eşofman sweat giymenin neresi serserilikti. Tamam bol , salaş giyinmeyi sevmem serseri olduğumu göstermezdi. Mehir kendini bu aileye sevdirmeye çalışıyorsun. Bırak bir günlük istedikleri gibi giyinmeyi dene ne kaybedersin. İç sesimi dinlemeye devam ettim. Odama çıktım hemen. Dolabımın karşısında ne giyeceğimi düşündüm. Ben hep eşofman ve sweat diyen biriydim.Dolabımı iyice karıştırdığımda bugünlük beni idare edecek kıyafetler bulmuştum. Neden hala inatla kendimi kabul ettiremeye çalışıyorum? Çünkü gerçek bir ailen olsun istiyorsun
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Gözlük ve çantayı düşünmeyinnn. )
Kolej ceketimi de üzerimi geçirdiğim de telefonumu da alıp hemen aşağı indim. Güllü abla beni karşıladığın da
"Miraç arabada bekliyor seni."
Çantamı alıp çıktım. Arabaya bindiğim de ilk başta üzerimi süzdü sonrasında ise arabayı çalıştırmıştı. O konuşmadığı için bende konuşmamayı tercih ettim. Telefonumu çıkartıp bu aileye uygun kıyafetlere baktım. İnternette ki kombinleri gördükçe dehşete düşüyordum. Kış ayında bile şort giyinenleri gördükçe zatürre olduğumu hissettim. Tamam şort giyiyordum ama yaz aylarında ve tatil yerlerinde.
"Mehir. Diyorum ki bugün hazır Emre abim de geliyor aile dostlarımız, akrabalar ve iş ortakları ile bir yemek organize etmeyi düşünüyoruz. Hem abimin gelişini kutlar hem de senin ailemize katılmanı. "
"Bugün mü olacak bu yemek?"
Başını salladı. Nasıl bir günde organize edeceklerdi ki? Ben ne giyecektim? Normal şartlarda asla bunu önemsemezdim. Fakat sabah Miraç'ın dediklerinden sonra özen göstermem gerektiğini anlamıştım. Yaklaşık 15 dakika sonra okula varmıştık. Tam arabadan inecek iken Miraç durdu.
"Mehir. Bak bu okul diğerlerinden çok farklı-"
"Kolej olduğu konusunda ise farkındayım."
Başını olumsuz anlamda salladı.
"Hayır. Bu okula gelenlerin çoğunda illa bir vukuatı var. Ya karakolla ilgili ya da okulunda disiplin cezası yiyenlerin. Senin durumunda malum. Babam ilk bir hafta bir sürü okulla görüştü. O uyuşturucu çetesinde adın geçtiği için kimse seni okuluna almak istemedi. Bunları sana anlatıyorum çünkü bu okuldan kimseyle arkadaş olmaman için. Derslerine odaklan zaten bu yıl son. İleride hayatında belki biz olamayacağız. Aynı kardeşim dediğin insanlar gibi düşün. Bu hayatta kimse kimsenin hayatında kalıcı değildir. Mesleğini eline almaya ve kendi ayaklarının üzerinde durmaya bak abicim. "
Başımı salladıktan sonra arabadan indim. Gerçekten diğer okullar beni kabul etmemiş miydi? Satmadığım halde sadece onlarla arkadaş olduğum için miydi hepsi? Okulun içine girdiğim de sağda duran nöbetçi öğrenciye müdürün odasını sordum. Tarif ettikten sonra teşekkür edip yanından ayrıldım. Müdürün odasına gidene kadar etrafa göz gezdirdim. Asla çocuk veya öğrenci demeyeceğim tipler doluydu. Müdürün kapısını tıklatıp içeri girdim.
