Her şey babasının hapse girmesi ve ona mektup yazması ile başlamıştı. Bu tehlikeli ve güvensiz hayatı bırakıp yeni ailesinin yanına gidecek miydi? Peki ya kardeşleri onları bırakacak mıydı? Öz olmak şart mıydı onlar için? Hayır değildi. Ama ya onlar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zamanın silemediği çok fazla şey var Rayiha...
Aptallaşma...Seni etkisi altına almak için aptal bir oyuncak gönderdi. Yeme bunu Mehir. Bu kadar salak değilsin sen. Kağıdı avucumun içinde buruşturduktan sonra atlı karıncayı masaya geri bıraktım. Abilerime döndüm
"Hadi çıkmıyor muyuz?"
Çağan "Kim göndermiş?"
Oğuz'un gönderdiğini söylemek istemediğim için
"Hevinler yollamış. "
Miraç , Hevin ve Akşın'ı bildiği için kafasını sallayıp evden çıktığımız da ben Emre abinin arabasına binmiştim. Diğerleri de kendi arabaları ile geleceklerini söylemişlerdi. Neden toplu gitmek yerine hepsi kendi arabası ile geliyordu. Gösteriş? Olabilir iç ses. Emre abi radyoyu açtığında çalan şarkıya eşlik ettim.
"Mehir?"
Şarkıyı söylemeyi bırakıp ona döndüm.
"Efendim."
"Enis sana biraz anlatmış olanları."
Arabayı sağa çektiğinde diğerlerinin gitmesi için bir hareket yaptıktan sonra bana döndü. Bende Emre abiye doğru döndüm.
" O kadar erkek kardeşten sonra kız kardeşim olacağı için sevinmiştim. Enis ile oyun bile oynamayıp annemin yanına gidip bugün de tekme atacak mı diye bekliyordum. "
Yüzünde gülümseme olduğunda
"Ne hikmetse bir tek ben ve anneme kendini hissettiriyordun. Diğerleri hep bunu kıskanmıştı. Doğduğun gün. Okuldan kaçıp hastaneye gelmiştim. O doğumhane kapısından çıktığında herkesten önce seni ben kucağıma almıştım. O gün benim bayramımdı. "
Gözü yaşardığında elini tuttum. Bana bakıp buruk bir gülümseme bahşetti gülümserken gözünden iki üç damla akmıştı.
"1 ay boyunca yanından ayrılmadım. Gece seni beşiğinden alıp kendi odama getiriyordum. Annem ve babam artık okula gitmem için zorladıklarında 1 ay sonra seni bırakıp okula gittim. O gün... o gün kaçırıldın Mehir. Belki bende evde olsaydım engel olurdum. Seni çok aradım Mehir. Geceleri evden kaçtım. Gündüzleri okula gitmedim. Ama yine de seni bulamadım. Babamlar da arıyordu. 20 yaşıma geldiğimde senden bir haber geldi. Kaç yıl sonra ilk defa senden bir iz bulunmuştu. O gün yemin ettim evden çıkarken. Belki o gün kaza yapmasam sana daha erken kavuşurdum. Belki de o kaza olmasa o çete ile tanışmazdın. Her şey daha güzel olabilirdi. Ama benim yaptığım o saçma kaza yüzünden geç kaldım."
Sonlara doğru kendine kızıyordu. Gerçekten çok çabalamıştı. Elimden geldiği kadarıyla Emre abiye sarıldım. O da bana sarıldı.
"Geç kalmadın abi."
Bana daha çok sarıldı.
"Affet beni güzelim."
"Sen affetmemi gerektirecek bir şey yapmadın kendini üzme bu kadar lütfen. Hem Selçuk babam bana çok iyi baktı. Diğerleri ile de aram iyiydi. Sadece son olaylar olana kadar."
