"Ne zaman bırakır, beni?" Benim için bile artık yabancı olan sesimi bir tek o duyuyordu. O da benim gibiydi. Bir insandı.. o da kraliçe olmak zorunda kalmıştı.
"Bırakmayacak...ama sen-" sözleri kesintiye uğradı. "Üzgünüm kızım. Onun bu dünyaya ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kral elindeki tacı yerine yerleştirdi. Yaşlanıyordu. En önemlisi bunun artık farkındaydı. Vampirler ölümsüzlükle kutsanmış varlıklardı ama yaşlanabilirlerdi.
Sarayın en üstündeki oda ona ve eşine aitti. Eşi.. kraliçe Eva. O bir insandı, hatta bir vampirin ömrünü harcayabileceği bir insan.
Kral balkonda ahenkle dans eden kelebeklere baktı. İçinde tuttuğu nefesini dışarı verdi. Bu gün oğlu gelinini getirecekti. Sonra ise kral, tahtını oğluna teslim edecekti.
Ama gelecek olan yeni kraliçe de bir insandı. Ya o da Eva gibi olacaktı ya da kaderine boyun eğecekti ve ne istenirse onu yapacaktı.
Sinirle açılan ve sertçe kapanan kapının sesini duyan kral gülümsedi. Mühürlendiği kadın gelmişti ve oldukça sinirliydi.
"Sen ve o canavarların... yine bir insanın hayatını mahvedeceksiniz." Kral oğluna ve kendine canavar diyen kadına baktı. Bir zamanlar kendisine aşkla bakan gözleri tiksinti, iğrenme ve aşağılama içeriyordu.
"Eva, o senin öz oğlun. O bir canavar değil. Biz canavar değiliz!" Kraliçe sinirle krala yaklaştı. Bir dev gibi önünde duran adamın tek zafı kendisiydi ve bununda oldukça farkındaydı. Bunu kullanmaktan da hiç bir zaman çekinmeyecekti.
"Sen ve senin gibiler sadece canavar, kral. Siz kan emici canavarlardan başka hiçbir şey değilsiniz ve emin ol ki o kızcağız buraya geldiği an her şey daha kötü olacak. Çünkü sen büyük bi hata yapıyorsun, kan emici."
Kral mühürlendiği kadına baktı uzun uzun. O isterdi onun gibi bir insan olmak ama değildi işte.
Gözlerini dışarı çevirdi kral. "Bu ne benim ne de senin hikayen Eva. Bu onların hikayesi."
Kraliçe kralın kafasıyla işaret ettiği yere baktı. Büyük geçit açılmıştı . İçinden ise veliaht prens ve sırtında oldukça ufak tefek bir kız vardı. Kraliçenin gözleri doldu. "Ne olursa olsun. Hiç bir insan size boyun eğmeyecek."
"Zaten bize değil mührümüze, aşkımıza boyun edeceksiniz Eva. Bir gün bana yeniden yenileceksin."
Aslında ilk kez böyle bi kurgu yazıyorum. Bilmiyorum nasıl ilerler ama benim hoşuma gitti. Umarım sizde beğenirsiniz.
