"Ne zaman bırakır, beni?" Benim için bile artık yabancı olan sesimi bir tek o duyuyordu. O da benim gibiydi. Bir insandı.. o da kraliçe olmak zorunda kalmıştı.
"Bırakmayacak...ama sen-" sözleri kesintiye uğradı. "Üzgünüm kızım. Onun bu dünyaya ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#bedeleplan#
'Gidebileği kimsesi yoktu..'
..Yıkım.. son zamanlarda bizi en iyi anlatacak kelime buydu. Yıkım.. kayboluş, yolunu bulamama. Her şey bitmiş gibi hissetmem normal miydi, peki? Bitmişti zaten her şey. Her ne kadar içimden bir ses yeni başlıyoruz diye bağırsa da.
Kollarımı tekrar sardım Gülce'ye. Sıkı sıkı, bırakmayacak gibi. Nasıl bırakırdım ki zaten, onu? ''Gülce'm..'' ellerim yüzünde gezerken fısıldadım. Uyanması gerekiyordu. Aç olduğunu biliyordum. Zaten o hiç tok olmazdı.
Vali hayran hayran Gülce'ye bakıyordu. Öksürerek dikkatini çekmeye çalıştım. ''Özür dilerim Feda. Ama arkadaşın çok güzelmiş. Hayatımda ilk kez bu kadar güzel bir esmer kadın görüyorum.'' Ahenk sertçe koluna vurdu. ''Ne zamandır ona ismiyle seslenir oldun sen. O bizim kraliçemiz olacak. Haddini aşma.''
Ahenk'in dedikleri beni güldürmüştü. Son zamanlarda ikisiyle de oldukça yakın olmuştuk. Tıpkı kraliçe, Afşar ve Helen gibi.. Gittikçe kraliçeye benziyordum belki de. İşte bundan çok korkuyordum. Onun gibi olmaktan. Gülce buraya gelince buradan gitme fikri bir kez daha aklıma girmeye başlamıştı. Yoksa Acar ile her an evlenebilirim düşüncesi aklımdan çıkmıyordu. Daha dün akşam, benimle evleneceğini tüm halkına duyurmuş sonra beni kucakladığı gibi odaya getirip gitmişti. Allah'tan Gülce'yi yanıma bıraktırmıştı. Odadaki herkesi savuşturmuş yanıma sadece güvendiğim kişileri bırakmıştım.
''Vali'nin bana ismimle seslenmesinde bir sorun yok Ahenk. Bunu konuştuk sanıyorum. Aynı şekilde senin de bana hanımım demende gerek yok. Eğer dersen seni cezalandırırım.'' Ahenk gözlerini kocaman açarak geri çekildi. Onun bu tatlı hareketleri komiğime gidiyordu. Vali geç kalmadan Ahenk'in bu haliyle eğlenmeye başladı. İkisine bakıp göz devirdim. Vali'yi azarlamayı unutmamayı aklıma not ettim. Göz göre göre Gülce'ye asılmıştı!
Gözlerimi ikisinden alıp kımıldanan arkadaşıma baktım. Huysuz huysuz küfür ediyordu. Gerçekten edepsizin tekiydi. Elimle kolunu dürttüm. ''Sen görmeyeli daha terbiyesiz bir şey oldun.'' Gözlerini hızla açtı. ''Ya sikicem bu acının tatavasını!'' Açar açmaz kapadığı gözlerin acısı onun inlemesine neden olmuştu.
Sonra yavaş yavaş açtı gözlerini. O baygınken şifacılar gelip onunla ilgilenmişti. Kollarında krem rengi hasta sargıları vardı ama kesinlikle bizim bildiğimiz sargılar değildi. Farklıydı işste her şey gibi.
''Gerçek misin, Feda?'' Dokunmaktan kokarcasına elini kaldırıp yüzüme dokundu yavaş yavaş. ''Feda..'' fısıldadıktan sonra sıkı sıkı sardı kollarını bana. ''Aptal! Ne kadar özledim seni.'' Vali ve Ahenk kavgayı kesmiş bizi izliyordu.
''Bizi biraz yalnız bırakabilir misiniz?'' İkisi de dudaklarını büzdü. En az benim kadar dedikodu seviyorlardı. Zaten bu ikisini ondan çok seviyordum. Gülce seri bakışlarını onlara çevirdi. Ahenk reverans yapmıştı. Vali iseGülce'nin gözlerrine bakarak gülüyrdu. Ahank bunu fark eder etmez Vali'yi kolundan tutup çekiştirerek dışarı çıkardı.
