"Ne zaman bırakır, beni?" Benim için bile artık yabancı olan sesimi bir tek o duyuyordu. O da benim gibiydi. Bir insandı.. o da kraliçe olmak zorunda kalmıştı.
"Bırakmayacak...ama sen-" sözleri kesintiye uğradı. "Üzgünüm kızım. Onun bu dünyaya ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#ağlayan gözler
Bölüm şarkısı: Model SEN ONA AŞIKSIN.
Suç denen tek kelime, üç harf. Birinin hatası diğerinin zelzelesi. Kiminin cezası, kiminin vefası. Suçsuz insan yoktur. Haksızlığa uğrayan vardır. O da haklı olmak isterken haksız olur. Suçludur işte herkes.
Kimin ne suçu vardı bilinmez. Ama kimse suçsuz değildi. Herkes hata yapmış hatalarında kavruluyordu. Acı çekerek, yok olarak, kaybedişlerle..
Onun suçu küçük bir kız çocuğuna iyi davranmaktı meğerse. Bahçe de annesi onu sevmiyor diye, ağlayan kız çocuğunu görünce yanına gidip ona iyi davranmaktı suçu.
' 103 yıl önce
"Prenses neredesiniz? Bırakın bu oyunları. Abinizin bu gün resmen veliaht olacağı gün. Lütfen saklamayın." Helen küçük kıza diller döküyordu. Ama prenses katiyen dışarı çıkmıyordu. Ağlamamak için dudaklarını ısırdı. Zira daha yeni sertçe azarlanmıştı. Ve bu onun minik kalbinde sayısız çatlaklara yenisini eklemişti.
Burnunu bir kez daha çekti. Acar balkondan kardeşinin saklandığı yeri görüyordu. Kendine özel gücünü kullanıp kardeşini görünmez kılıyordu. Safir ise merakla abisine bakıp yeni yeni kullanmayı öğrenmeye başladığı güçlerini Helen'in üzerinde deniyordu. Kadının aklı allak bullak olmaya başlamıştı. Ve yavaşça kış bahçesini terk etti.
Acar gözlerini kardeşinin üzerinde gezdirmeye devam ettirdi. Yanaklarını şişirmiş çilli yüzünü daha tatlı hale getirmişti. Daha 7 yaşında olmasına rağmen çok güzeldi. Simsiyah gözleri ve saçları bembeyaz teninde birer siyah elmas gibi parlıyordu.
"Abi gördün mü? Onu ben yolladım." Safir'in heyecanlı sesiyle Acar ona döndü. Gülümseyerek kardeşine baktı. Şimdiden haylazın tekiydi. Kesinlikle büyüyünce tam bir sorun kaynağı olacak, diye geçirdi içinden Acar.
Safir merakla balkondan destek alıp ayaklarının ucunda dışarıya baktı. "Abi bak!" Safir'in mırılmırıl sesi Acar'ın dışarı bakmasına neden oldu. Genç bir adam kız kardeşinin yanına oturmuş olduğunu gördü. Özellikle kardeşinin meraklı gözlerinin bu adamda olması içindeki kıskançlık duygularını ortaya çıkardı.
Acar aşağıya inecekken gözleri kenardan onları izleyen kraliçeyi buldu. Helen'e bir şeyler söylüyordu. Sonra gözleri balkonu bulunca Acar ile göz göze geldi. Gözlerini çekip hızlı adımlarla orayı terk etti. Daha iki senedir bu hayatın içinde olan kraliçe herkese kan kusturuyordu.
Helen kraliçeden aldığı yetkilerle hızlı adımlarla prensesin yanında durdu. "Artık kalkmalısınız prensesim. Sizinde babanızın yanına gitmeniz gerekiyor veliat prens" Sima gözlerini büyüttü. "Sen prens misin? Hemde abim gibi?"
