ភាគបញ្ចប់❤️

942 54 2
                                    

៣ឆ្នាំក្រោយមក....
«ហឹម...ម៉េងមកលេងទាំងព្រលឹមតែម្ដងហើយនៀក»
«គឺថ្ងៃនឹងទំនេរនឹងណា ក៏ឆ្លៀតមកលេងម៉ូម៉ូបន្តិចទៅ»
«អូហូ....អាហារពេលព្រឹករួចនៅ មកញុំាជាមួយគ្នាទេ»
«ទេឯងញុំាចុះខ្ញុំរួចហើយ»
«ចឹងអង្គុយលេងនៅនឹងសិនចាំយើងទៅយកអីអោយផឹក»
«បាទ...ចុះឯណាក្មួយរបស់ខ្ញុំ»
«ណក៎...នៅផ្ទះបានជាមួយអ៊ំស្រីហ៎ ចាំយើងទៅហៅមកអោយ»
«លឿនៗមកយើងនឹកគេណាស់នៀក»
«.......»ខ្ញុំសើចហួសចិត្តនឹងចរិកនាង រយះពេល៣ឆ្នាំមកនេះមាននាងជួយមើលថែរម៉ូម៉ូខ្លះ និងម៉ាក់ក្មេកក៏ឧស្សាហ៍មកដែល ហើយឥឡូវខ្ញុំក៏បានចូលធ្វើការក្នុងក្រុមហ៊ុនរបស់អុីប៉ូទៀតទើបមិនសូវជាទំនេរប៉ុន្នានទេ
«ម៉ាក់ធម៌...»
«កូនសម្លាញ់ម៉ាក់ធម៌នឹងណាស់នៀក នឹកម៉ាក់ខ្លះទេនឹង»
«ម៉ូម៉ូ...នឹកម៉ាក់ធម៌ដូចគ្នា នឹកខ្លាំងៗ»
«ឆ្លាតណាស់យើងនឹង»
«អូនកាត់តាមម៉ាក់ធម៌»
«ហឹមអត់កាត់ទៅប៉ាប៉ាទេចុះ»
«កាត់ទៅប៉ាប៉ាដែល»
«កាត់តាមច្រើនមេស»ម៉េងដាក់ម៉ូអង្គុយលើភ្លៅខ្លួន
«បានហើយ...ចុះពីលើម៉ាក់ធម៌កូនមកអង្គុយលើម៉ាក់ធម៌ចឹងកំពិតម៉ាក់ធម៌អស់ហើយ»
«បុិនណាស់កាចាន់»
«ហាសហា និយាយចឹង៣ឆ្នាំហើយ មិចគេមើលឃើញវិញខ្លះនៅ»ខ្ញុំតែងតែសួរទៅនាងតែមិនដែលបានចម្លើយដូចគ្នា
«ហ្អើយ...យើងMove onហើយ»
«ហឹមយូរហើយបើគេនៅតែមិនចាប់អារម្មណ៍ទៀត រកថ្មីទៅកុំចាំយូរពេកចាស់អស់ហើយ»
«អើ...យើងរកអ្នកថ្មីបានហើយ សង្ហាណាស់ណា»
«អីយ៉ាលឿនបស់គេហា៎»
«វាត្រូវតាចឹងឯង យើងក៏ស្អាតដែលមែនលំៗណា»
លក្ខណៈជឿជាក់តែម្ដង
«អត់ណែនាំអោយយើងស្គាល់ទេ»
«កុំភ័យថ្ងៃនឹងយើងក៏ណាត់គេមកដែល»
«ចាន់...»
«អាហាវ បងថ្លៃ»
«គឺនាងទៀតហើយ មួយថ្ងៃទំនេរណាស់ឃើញតានៅផ្ទះគេ»Chengឆ្ងល់ព្រោះអោយតាគេមកគឺឃើញម៉េងរហូត
«ហើយវាយ៉ាងម៉េចលោក....ខ្ញុំទៅណាមកណារឿងខ្ញុំ»
«កោតគេអត់ដេញក្បាលចេញពីក្រុមហ៊ុន»
«ទេ...ដាក់ទម្នាយមែន»
«កុំចេះតែថា ខ្ញុំឯណាទៅដាក់ទម្នាយអ្នកដទៃនោះ»
«បានហើយ អង្គុយសិនមកបងថ្លៃ អាហាវ»
«ម៉ូទៅលេងជាមួយអុីសុីសទៅកូន»
«បាទ»
«លេងជាមួយគ្នាហាមឈ្លោះគ្នាណា»យូហាវ
«បាទប៉ាប៉ា»
«អ្នកទាំងពីរមកល្អហើយញុំាអាហារថ្ងៃត្រង់ហើយចាំទៅវិញ»
«អឹម..មានអីល្អតា»
ទឹង...ទឹង...«អ្នកណាមកចាំខ្ញុំទៅបើក»ខ្ញុំដើរទៅបើកទ្វារថ្ងៃនឹងសម្បូរភ្ញៀវដល់ហើយ
«អា៎...Yubinលោកមានការអីហេស»
«គឺ..អើខ្ញុំមកតាមទីតាំងដែលសង្សារខ្ញុំអោយមិនស្មានតាជាផ្ទះឯងសោះ»គេរៀនឆ្ងល់ៗខ្ញុំក៏ឆ្ងល់ដូចគ្នា
«សង្សារលោក...អ្នកណាជាសង្សារលោកទៅ»
«អេ...បងសម្លាញ់មិចមកដល់អត់តេប្រាប់អូនចឹង»ខ្ញុំគាំងស្ញេញពេលដឹងថាម៉េងជាសង្សារនឹងគេ
«អ្នកទាំងជាសង្សារគ្នា»
«អឹម...យ៉ាងម៉េច?»
«ខ្ញុំនៀកវានឹកស្មានមិនដល់»
«ពិតមែនហ៎!!!»
«វាមែននឹងហើយ!!!មោះៗចូលក្នុងសិនមកកុំឈរខាងក្រៅបែបនឹងអី»ខ្ញុំក៏ហៅពួកគេចូលក្នុង
«ចាន់...ឯងមិនអីទេមែនទេ?»
«ហឹម...ខ្ញុំ..មានអីឯណាធម្មតា»
«អឹមល្អហើយចឹង ឯណាម៉ូ»
«គេទៅលេងនៅបន្ទប់Playgroundជាមួយអុីសុីស
បាត់ហើយ»
«អ៎....គេកាត់ទៅប៉ាគេណាស់ សង្ហាដូចគ្នា»
«ត្រូវហើយ អ្នកទាំងនៅជជែកគ្នាចុះខ្ញុំរកទៅផ្សារទិញអីសិន»
«ខ្ញុំទៅជាមួយ»ម៉េង និងអាហាវនិយាយព្រមគ្នា

𝐎𝐧𝐜𝐞 𝐚𝐠𝐚𝐢𝐧💔(𝐄𝐧𝐝)Onde as histórias ganham vida. Descobre agora