Chapter no.7

3.2K 106 42
                                    

Σας παρακαλώ αν είναι κάντε κανένα σχόλιο αν σας άρεσε για να συνεχίσω αν είναι , να τη γράφω.
Τα λέμε μέχρι τότε❤️👋 ....

Το ξυπνητήρι που είχα βάλει σε λειτουργία να με ξυπνήσει κατά το απόγευμα , τελικά με ξύπνησε με την μία . Σηκώθηκα στα γόνατα εκεί στο κρεβάτι και χασμουρηθηκα . Κοιτώ την ώρα στο κινητό και ήταν 6 το απόγευμα .

Σηκώνομαι σιγά σιγά πάνω και φτιάχνω τα ρούχα μου γιατί τσαλακωθει από τον ύπνο . Κάνω ένα δυο βήματα να κλείσω το λάπτοπ μου και την τσάντα μου . Περπατώ προς την πόρτα του δωματίου μου για να βγω από το δωμάτιο .
Μα γιατί υπάρχει τόση ησυχία ;; Αναρωτιέμαι τι απέγιναν τα άλλα δύο βλαμμένα . Όχι ότι τα θέλω , για πέταμα είναι και τα δύο τους .

Βγαίνω και περπατώ τον διάδρομο . Ανοίγω πιο πολύ την πόρτα γιατί ήταν στα μισά του ανοίγματος της .

Τώρα θα με ρωτάτε καλά τι έπαθες με το που τους αντίκρισες ;

Τα δύο βλαμμένα είχαν βάλει πίσω στην πόρτα μια κόρνα και την είχαν κολλήσει με ταινία στο έπιπλο που βρίσκεται πίσω από την πόρτα.

Εγώ χωρίς να το είχα παρατηρήσει πριν ανοίξω την πόρτα , τρόμαξα και έβγαλα μια κραυγή τρόμου . Πήδηξα από τον φόβο μου κιόλας και έβαλα τα χέρια μου στα αυτιά μου .Δεν είχα σταματήσει να ουρλιαζω . Όταν σταμάτησε η κόρνα να κάνει την δουλειά της σταμάτησα και εγώ .

Μετά παρατήρησα την κόρνα κλείνοντας την πόρτα και ύστερα το βλέμμα μου έπεσε πάνω τους .

Τα δύο χαζά βρισκόντουσαν ο ένας στον μεγάλο καναπέ και ο αλλος στην πολυθρόνα . Γελούσαν με την κατάσταση μου που βρισκόμουν . Ο αδερφός μου είχε πέσει από τον καναπέ από τα γέλια και κοπανουσε το πάτωμα με μια γροθιά που είχε δημιουργήσει στο χέρι του .

Οι καρακάξες •_•

Εγώ από την άλλη είχα τοποθετήσει την παλάμη του χεριού μου στο στήθος μου . Η καρδια μου ήταν σε θέση να πεταχτει από την θέση της με αυτήν την φάρσα . Προσπαθούσα να καθησυχάσω τον εαυτό μου παίρνοντας βαθιές ανάσες αλλά στην θέση που βρισκόμουν , έπαιρνα μονο κοφτές . Τελικα τα κατάφερα και ηρέμησα. Εκείνοι όμως δεν σταμάτησαν να γελάνε με εμένα. Τους κοιτούσα με μίσος και ανυπολόγιστο θυμό . Έβραζε το ζουμί μου με λίγα λόγια..

Σταμάτησαν να γελάνε και άρχισαν να με κοιτάνε να περπατώ τσαντισμενη μέχρι την κουζίνα . Είμαι εκεί στον πάγκο και τους κοιτώ . Είχα σταυρώσει τα χέρια μου και τα είχα τοποθετήσει στο πάγκο και τους κοιτούσα από απέναντι θυμωμένη . Ο Άρης του κάνει νόημα να σταματήσει να γελά αλλά μετά άρχισαν να γελάνε ξανά και οι δύο τους .

Ο Κολλητός Του Αδερφού Μου Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα