Είχα καθίσει στο καναπέ, φορώντας τα καλά μου . Τις ωραίες μου πιτζάμες! Δεν είχα κανονίσει κάτι γιατί μιας και ήρθα σπίτι θέλω να το χαρώ.Ειχαν φύγει όλοι. Η μαμά κανόνισε ήδη έξοδο με τον μπαμπά. Ο Στέλιος με την Ιωάννα και εγώ.... Εγώ με την τηλεόραση παιδιά! Αλλά τι καλύτερο από την ησυχία σου και να βλέπεις την αγαπημένη σου σειρά! Δεν νομίζω να έχω άδικο.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Χτυπάει τότε η πόρτα και πάω να ανοίξω φτιάχνοντας λιγάκι τον εαυτό μου γιατί έτρωγα πατατάκια. Ανοίγω και βλέπω τον Άρη και μες στην αγκαλιά του την Έλλη . Η μικρή φεύγει από την αγκαλιά του και έρχεται στην δική μου. Αχου την μωρέ , ξέχασα τελείως το μικρό μου σπουργίτι να το επισκεφτώ με το που ήρθα! Ο Άρης είχε βάλει τα χέρια του εκεί στην πόρτα παρατηρώντας μας. Δεν είχε μπει μέσα στο σπίτι μας από έξω μας κοιτούσε που ήμασταν μέσα στις γλυκες.
Έλλη: Ήρθα να σε δω!
Νάντια: Αλήθεια; Σου έλειψα Έλλη μου;
Έλλη: Ναι Νάντια , ο Άρης δεν πάει και τόσο καλά! Δεν ξέρει τίποτα!
Νάντια: Γιατί τον αποπηρες ρε συ Έλλη μου , τον Άρη; Είναι μικρό παιδί δεν ξέρει όσα ξέρω εγώ.
Άρης: Είμαι ακριβώς εδώ, ξέρετε. Μπορώ να ακούσω τα πάντα.
Νάντια: Λοιπόν θα καθίσετε;
Έλλη: Ναι!!! Άρη μπορώ;
Άρης: Ναι Έλλη μπορείς.
Η Έλλη έτρεξε προς τον καναπέ και πήρε αγκαλιά τα πατατάκια μου. Ο Άρης δεν έλεγε να μπει μέσα. Είδε την μικρή που έβλεπε την σειρά. Κοιτούσα τον Άρη έχοντας έρθει στο πλάι δίπλα του. Έβλεπα την μικρή που ήταν τόσο γλυκουλα! Ο Άρης με κοιτά ύστερα και φαινόταν αχνά ότι χαμογελούσε. Κάνω λίγο πιο κει πιάνοντας το χέρι μου.
