Chapter no.42

1.5K 62 33
                                    

Οι διακοπές των Χριστουγέννων έφτασαν σύντομα. Με τον Άρη ποτέ δεν ξανά μιλήσαμε από τότε. Όταν πήγαινα να προσέχω την μικρή εκείνος δεν ήταν εκεί ή έφευγε γρήγορα πρώτου προλάβω να τον δω. Οι σχέσεις μας ψυχρανθηκαν και πιστεύω αυτή η απόσταση μεταξύ μας δεν πιστεύω να μου φέρθηκε όπως πίστευα.
Όταν βγαίναμε σαν παρέα ήταν εκεί μαζί με την Ρωξάνη , έδειχνε ότι δεν υπάρχω. Δεν μπορούσα άλλο αυτή την αδιαφορία. Το ξέρω ότι εγώ  φταίω που διέκοψα μαζί του αλλά ήταν ότι καλύτερο και για τους δύο μας. Μερικές φορές , σχεδόν πάντα, νοσταλγώ τις τρυφερές στιγμές μας. Ίσως πηγαίνω εκεί που σύχναζα εγώ και κείνος για να ξεφύγουμε από όλους. Δε ήταν το ίδιο χωρίς εκείνον. Τη  μπλούζα του από τότε ακόμη να του την δώσω...

Προτιμώ να φύγω μια καλή από εδώ , από όλους και από όλα. Θα ήθελα να ξεφύγω να γνωρίσω νέο κόσμο , να ξεχάσω για λίγο τον Άρη.Μπορει να το λέω και πάνω στα νεύρα μου και την μιζέρια που νιώθω όταν βλέπω τον Άρη να φιλά την Ρωξάνη με τον ι

Σήμερα δύο μέρες πριν την Πρωτοχρονιά θα ερχόταν η θεία από την Νέα Υόρκη. Ειναι η αδερφή της μαμάς μου . Μου έχει λείψει μπορώ να πω. Είχα να την δω περίπου 4-5 χρόνια . Σίγουρα θα έχει αλλάξει μα παραμένει μοντέλο στα μάτια μας όπως πάντα.
Θα την φέρει όπου να'ναι  ο μπαμπάς σπίτι με το αυτοκίνητο. Τελικά ήρθαν νωρίτερα απ' ότι πίστευα!
Ο Στέλιος σηκώθηκε μαζί με τη Ιωάννα που έπιναν ζεστή σοκολάτα. Η μαμά πήγε κοντά στην πόρτα και την άνοιξε. Πήρε αγκαλιά την αδερφή της τόσο σφιχτά που βλέποντας της ένιωθα ασφυξία.

Νάντια: Θεία Στεφανία.

Στεφανία: Αγάπη μου κοιτάξτε πόσο μεγάλωσαν , ομόρφυναν , ψήλωσαν.

Στέλιος : Και συ θεία δεν άλλαξες καθόλου.

Στεφανία: Πάντα με κολακεύει αυτό το παιδί. Το κορίτσι;

Στέλιος: Από εδώ το κορίτσι μου και κολλητή της Νάντιας , Ιωάννα.

Στεφανία: Αχ μας  πήραν τον πιο ωραίο.

Νάντια: Καλά είπαμε θεία. Σιγά τον ωραίο.

Στεφανία: Έχεις δίκιο , πιο όμορφες είμαστε εμείς.

Στέλιος: Ναι ναι μην χάσετε εσείς να αναδείξετε τι μοντέλα είστε.

Στεφανία: Κέρδισες λαχείο φαίνεται αγαπητή μου.

Νάντια : Αν θεωρείται λαχείο τώρα ο Στέλιος ...

Γελάω αλλά η μάτια του Στέλιου με καίει. Έχει αυτό το δολοφονικό βλέμμα που σε τρομάζει. Η Ιωάννα προσπαθούσε να μην κάνει καμία γκριμάτσα αλλιώς θα τα άκουγε από τον αδερφό μου. Δάγκωσε το χείλος της και είπε:

Ο Κολλητός Του Αδερφού Μου Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα