Ο Κολλητός Του Αδερφού Μου

Chapter no.45

Ίσως να ήταν λάθος όλο αυτό, ίσως να είναι και ιδέα μου Ένα είναι σίγουρο όμως , δεν θα το διακινδυνεύσω! Δεν θα γίνω ένα παιχνίδι τώρα που ο παλιός Άρης επέστρεψε. Ας τον κάνουμε να τρέχει από πίσω μας για λίγο να δω αν αλλάξει πρώτα.

Νάντια: Κρυώνω , βγαίνουμε;

Άρης: Τώρα;

Νάντια: Ναι.

Άρης: Τι έπαθες;

Νάντια: Θέλω να βγω έξω.

Άρης: Εντάξει , πάμε έξω τότε.

Με πήρε αγκαλιά σε στυλ νύμφης και με έβγαλε έξω από το νερό. Όταν μπορούσα πια να πατήσω κάτω , με άφησε. Περπατήσαμε μέχρι έξω. Εγώ μπροστά εκείνος πίσω. Σκεφτόμουν σχετικά τις επιλογές και τις κινήσεις που κάνω. Ο Άρης παίζει τώρα! Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να είμαι μαζί του!
Βλέπω τα παιδιά έξω και μου δίνουν μια πετσέτα.

Στέλιος: Επ εδώ είστε;

Ιωάννα: Πως ήταν το μπανάκι;

Νάντια: Πολύ κρύα η θάλασσα.

Χρύσα: Συμφωνώ απόλυτα.

Στέλιος: Μαζί ήσασταν;

Νάντια: Για λίγο , μου έριχνε νερό ο βλάκας σου

Άρης: Έκανε βλακείες Στέλιο ως συνήθως.

Έμιλυ: Αμφιβάλλω.

Στέλιος: Λοιπόν τι κερνάω;

Πάνος: Άσε το έχω!

Νίκος : Αν το έχει ο Πάνος , τότε ξέρετε τι θα γίνει;

Στέλιος : Θα μεθυσουμε όλοι!

Πάνος: Ε τι; Ήρθε η Νάντια και δεν θα γίνει χαμός;

Νάντια: Μπράβο ρε Πάνο! Έτσι να δω σφινακια να κατέβουν για χάρη μου!

Στέλιος: Εσύ σιγά σιγά.

Νάντια : Άσε με να πιω να κατέβουν όλα τα φαρμακια.

Άρης: Με συγχωρείτε λίγο. Έχω ένα τηλεφώνημα

Κάποιος τον έπαιρνε τηλέφωνο. Κάθισα στην ξαπλώστρα μου και οι υπόλοιποι έβαζαν σφινακια. Παράλληλα άκουγα από πίσω τον Άρη να μιλά. Με κοπέλα?!? Ναι με κοπέλα και με ποια θα ρωτήσετε; Την Ρωξάνη!

Άρης: Ναι Ρωξάνη , ναι σου λέω. Μείνε ήσυχη , τα έχω υπό έλεγχο. Θα προσέχω. Άντε , άντε σου λέω τα λέμε. Γεια γεια...

Κάθισε δίπλα μου ύστερα βάζοντας το χέρι του στην τσέπη του για να αφήσει το κινητό. Έρχεται κοντά στο αυτί μου βάζοντας το.