Chapter no.35

2K 61 22
                                    

Τελικά ήρθε η αυγή , ο ήλιος βγήκε και πλημμύρισε όλο το δωμάτιο το πρωί. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου.
Ο Άρης κοιμόταν ακόμη. Τον πειράζω ελάχιστα στους κοιλιακούς . Του δίνω ένα φιλί στο στόμα λέγοντας του "καλημέρα" . Ανταποδίδει και σηκώνει λίγο το κεφάλι του. Μετά ξανά κάθεται. Τον χαϊδεύω λέγοντας του:

Νάντια : Ώρα να ετοιμαστούμε τι λες εσύ;

Άρης : Προτιμώ να κλείσω τα μάτια μου άλλο λίγο.

Νάντια : Άρη ; Δεν το νομίζω!

Άρης: Πιστεύω κιόλας ότι το κορίτσι μου δεν θέλει να πάει σχολείο ούτε και αυτό.

Νάντια: Καλά αυτό είναι προφανές από μόνο του αλλά....

Αρχίζω να γελάω διότι ο Άρης με άρπαξε και με έφερε στην άλλη πλευρά του κρεβατιού , δίπλα του. Το χέρι του με εσφιγγε κάτω από το στήθος μου. Με φιλά ασταμάτητα στο άνοιγμα του λαιμού μου . Τα μαλλιά μου δεν τα είχε τοποθετήσει λίγο πιο κει για να εισχωρήσει καλύτερα στο λαιμό μου. Εγώ έκανα προσπάθειες να σταματήσει. Με φιλά άλλη μια πεταχτά και μου λέει στο αυτί.

Άρης : Ώρες ώρες σκέφτομαι πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς εσένα.

Νάντια: Ου ου! Ξέρω ξέρω! Το ξέρω αυτό ...

Γυρνώ προς αυτόν πιάνοντας του το στήθος ασυναίσθητα.

Άρης : Για πες φυτό μου.

Νάντια : Άι ρε!

Άρης : Θα πεις ;

Νάντια : Ναι. Αρχικά θα έπινες συνεχώς κάθε μέρα , θα πήγαινες με όλα τα κορίτσια της πόλης μας , θα έμενες σε όλα τα μαθήματα.... Εμ δεν μου έρχονται άλλα αλλά θα μπορούσα να φτιάξω μια λίστα με όλα τα κατά!

Άρης : Δεν θα είχα κάτι να πασχίζω για να το κρατήσω όπως κάνω με σένα . Δεν θα με ενδιέφερε τίποτα και κανένας .

Νάντια : Οπότε , πρέπει να συνειδητοποιήσεις σιγά σιγά , ότι το κορίτσι αυτό δεν πρέπει να το στεναχωρεις.

Άρης : Το ξέρω ήδη μοναδική μου αγάπη.

Νάντια : Ποιος θα το πίστευε όμως...

Άρης : Ποιο πράγμα ;

Νάντια: Εγώ και ο Άρης , ένας player που αλλάζει τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα , ένα πλάσμα που μου σπάει τα νεύρα κάθε φορά εδώ και χρόνια , ο χαζός κολλητος του αδερφού μου...

Άρης : Θα το τραβήξεις και άλλο τι θα γίνει;

Νάντια: Ναι σόρρυ. Θα τα έφτιαχνε με εμένα . Ένα πανέμορφο κοριτσάκι σαν και εμένα , ένα εμ πως να το πω .... Μια οπτασία...

Ο Κολλητός Του Αδερφού Μου Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα