Ο Κολλητός Του Αδερφού Μου

Chapter no.37

Το πρωί :

Άρχισα να κουνιεμαι στο κρεβάτι. Δεν θυμόμουν τίποτα.  Μόνο ότι χόρευα με τον Άρη. Κοιτώ τον Άρη δίπλα μου που με αγκάλιαζε και κοιμόταν γαλήνιος. Κοιτώ κάτω από το σεντόνι και βλέπω ότι είμαι γυμνή . Παίρνω το σεντόνι και σηκώνομαι πάνω. Πήγε να με αγκαλιάσει αλλά ξέφυγα. Πρώτου φύγω μου κάνει :

Αρης: Καλημέρα μωρό μου.

Νάντια : Εμείς οι δύο;

Άρης: Βλέπεις άλλους στο δωμάτιο;

Νάντια : Με κοροϊδεύεις;

Άρης: Εμείς οι δύο.

Νάντια: Τι κάναμε ;

Άρης: Το συνηθισμένο μας.

Μου κλείνει το μάτι και εγώ γουρλωνω τα μάτια μου.

Νάντια : Έχουμε χωρίσει , δεν το καταλαβαίνεις.

Άρης: Δεν φταίω σε κάτι εγω.

Νάντια : Εγώ φταίω σωστά.

Κοιτώ  αλλού πιάνοντας τα μαλλιά μου. Σηκώνεται πάνω γυμνός  και στέκεται μπροστά μου.

Άρης: Δικό μας είναι , άλλωστε και οι δύο κάνουμε πολλα λάθη.

Ήταν γυμνός μπροστά μου. Τα λόγια του με καθησυχάζουν μα το κορμί του που έχει βγάλει στην φορά , με έκανε να χάνω το ελέγχο του σώματος μου. Δάγκωσα το χείλος μου κοιτώντας τον. Το χέρι του τοποθετήθηκε πάνω στο κεφάλι μου και κατά μήκος κατέληξε στο πηγούνι μου . Κοιτώ αλλού και του πετώ ένα σεντόνι στα μούτρα του. Του κάνω να μαζευτεί λιγάκι και κάθομαι στο κρεβατι. Νευριασμένος φορά το παντελόνι του και με κοιτά.

Άρης : Δεν σε καταλαβαίνω καθόλου.

Νάντια: Μήτε και εγώ.

Άρης: Χωρίσαμε. Την επόμενη ακριβώς  νύχτα  κάναμε ότι κάναμε τέλος πάντων και τώρα νευριάζεις.

Νάντια : Τι θες να κάνω Άρη;

Άρης: Αφού το ήθελες και συ βαθιά μέσα σου.

Νάντια: Μπορεί να ήταν μια μικρή στιγμή που ήθελα να νιώσω ξανά. Τώρα πια τελείωσε. Ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα , εγώ και συ χωρίσαμε

Άρης: Στ αλήθεια το θες εσύ αυτό;

Νάντια: Δεν έχω όρεξη να το αναλύσουμε.

Σηκώνομαι πάνω και περπατώ προς το μέρος του για να πάρω το φόρεμα  μου. Με σταματά το χέρι του που έπιασε το δικό μου. Τον κοιτώ στα μάτια.