Ο Κολλητός Του Αδερφού Μου

Chapter no.17

Φωνές αντηχούσαν στο διάδρομο του σπιτιού , κάνοντας με να γυρνω συνεχώς πλευρό στο μαξιλάρι για να βρω την ησυχία μου.
Ωραία τώρα ησύχασαν!

Δυστυχώς για εμένα κανείς δεν θέλει να κοιμηθώ κι άλλο σε αυτό το σπιτι. Η μάνα μου μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου αφήνοντας κάποια διπλωμένα ρούχα .Ύστερα ανοίγει και τις κουρτίνες.

Νάντια : Μαμά ?!?
Φωνάζω και γυρνω πάλι πλευρό.

Μαμά: Αγάπη μου πρέπει να μπει φως μέσα στο δωμάτιο!

Νάντια : Κοιμάμαι όμως!

Μαμά : Δεν πειράζει! Έτσι και αλλιώς είναι ώρα να σηκωθείς.

Νάντια : Νυστάζω

Μαμά : Δεν με νοιάζει! Εγώ φεύγω γιατί πρέπει να πάω στον οδοντίατρο. Σήκω εσύ!

Νάντια : Ναι ναι μανούλα

Κλείνω τα μάτια μου ήσυχα και ωραία κουνώντας το ένα χέρι μου για να φύγει . Τελικά έφυγε και με πήρε ο ύπνος.

Δεν θα έλεγα για πολύ γιατί μετά άρχισε να χτυπά το κινητό μου σαν δαιμονισμένο. Με κλειστά μάτια έψαχνα στα παπλώματα για να το βρω. Το σηκώνω και ακούω κάποια να τσιριζει από την άλλη πλευρά . Ανοίγω τα μάτια και σηκώνομαι ελαχιστα. Κοιτώ ποιος με παίρνει και τι ώρα είναι

Νάντια : Καλέ τι τσιριζεις ;

Ιωάννα :Νάντια!

Νάντια : Το τηλέφωνο που καλέσατε είναι πιθανόν απενεργοποιημένο. Καλέστε μετά ή ποτέ ξανά.Εμεις επιλέγουμε το δεύτερο οπότε....Μπαιιιιιι!

Χρύσα: Καλέ μην κλείνεις.

Κοιτώ ξανά την κλήση. Αφού μιλώ με την Ιωάννα από που προέκυψε η Χρύσα

Νάντια: Νυστάζω και δεν είναι ώρα για συζητήσεις

Ιωάννα : Είναι 12 η ώρα εσύ ακόμα νυστάζεις;

Νάντια: Ναι άντε γειααα

Χρύσα : Ναντιαααα.....

Το κλείνω και το χάνω κάτω από τα παπλώματα . Κλείνω ξανά τα μάτια και κοιμάμαι.

Μην νομίζετε ότι κοιμήθηκα πολύ γιατί ένας Στέλιος ούρλιαζε. Μέχρι που ήρθε στο δωμάτιο μου και άνοιξε με φόρα την πόρτα .

Στέλιος : Ξύπνα Νάντια!

Νάντια: Χμμμ πέντε λεπτά

Στέλιος : Μωρή έχει πάει 12:30!

Νάντια: Τι ώρα έχει πάει;