LAL

11.Bölüm: Atlı Karıncada Okunan Masallar ve Yaraları Onarılan Küçük Kız

Selamın Hellooo

Yepyeni bir bölümle karşınızdayım.

Bölüm Şarkısı : Sezen Aksu - Küçüğüm

Vee bu da bölüm fotoğrafımız ❤️

İyi okumalar ❤️

...
Ne bu dünyada ne de başka bir evrende

Masada kahvaltı yaparken aklımda dolaşan kelimelere sırıtıp duruyordum.

Bana hiç kızmayacaktı !

"Kızım çayın soğuyacak iç hadi" dedi Umay Hanım şefkatle. Ona artık anne demek istiyordum.

Umay Hanım'da inanılmaz bir anne şefkati olmasına rağmen sanki daha önceleri ona anne dersem , anneme haksızlık yaparmışım gibi hissetmiştim.

Fakat annemin üzülmeyeceğini aksine ben mutlu oldukça mutlu olacağını hissediyordum.

Umay Hanım'a gülümseyip ellerimi kaldırdım , ne tepki vereceğini merak ediyordum "Tamam anne"

Babam kafasını çevirdikten sonra tekrar bana dönmüş kocaman gözlerle bakıyordu.

Umay Hanım gözündeki yaşı silerek bana çok güzel bir tebessüm yolladı. "Teşekkür ederim kızım" dedikten sonra "Afiyet olsun" deyip masadan kalkmıştı.

Söylememden rahatsızlık mı duymuştu ?

Bir daha söylemezdim o zaman. Ama nedenini merak ediyordum.

Masadan kalktığım gibi annemin odasına ilerledim. Odasına girdiğimde yatakta uzanmış tavana bakıyordu.

Gözleri beni bulunca hemen yerinden doğruldu ben de yatakta yanına oturarak ellerimi kaldırdım.
"Sana anne dememden rahatsızlık mı duydun ?"

Başını hızla iki yana sallayarak ellerimi tuttu.
"Olur mu hiç öyle şey ? Aksine çok mutlu oldum" dedi gülümseyerek. Ellerim hala ellerinde olduğu için konuşamıyordum. Bunu fark edince ellerimi hemen bıraktı.

"Peki neden masadan kalktınız?" Sarı saçlarını geriye attı ve mavi gözleri parlarken konuştu.

"Bana zorunda hissettiğin için anne demiyorsun değil mi ? Eğer öyleyse söylememen daha iyi olur birtanem" bir yandan önümdeki saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırıyordu.

"İçimden geldiği için söylüyorum yemin ederim"

"İçinden geldiği için değil mi ?" Dedi başını art arda sallarken. Ben de başımı sallamaya başladım ağlayarak. Annem beni başımdan tuttuğu gibi göğsüne yasladı ve hıçkırarak ağlamaya başladı.

Sonra durdu.

"Sen bağıra bağıra ağlayamazken benim de buna hakkım olamaz" dedi ve alnıma bir öpücük kondurdu.