MAHKÚM

6.Bölüm

Cekete biraz daha sarılarak olduğum yere iyice sindim.

"Hoş geldin oğlum."dedi kadın ve Karahana sarıldı. Diğerlerinin gözleri benim üstümdeydi. Karşımda ki genç kadın da bana hem merakla hem de sinirle bakıyordu. Hayırdır der gibi baktığımda bakışlarını Benden çekip Karahana dikti.

"Karahan bu kim? Akrabanız falan mı? Çünkü sen kimseyle böyle yakınlık kurmazsın." Karahan ona cevap vermedi. Hatta duymamazlıktan geldi. Yazık kıza üzüldüm."şaka."

"Oğlum bu hanım kız kim?"dedi babası.

"Babası borcunu ödeyene kadar burada, bizimle."

"E sen normale böyle yapmazdın."

"Bu seferlik böyle yapasım geldi."dedi ve konuyu kapattı.

"Karahanın annesi yanıma geldi beni ayağa kaldırdı. Ne yani misafirliğe gelmişim gibi sarılacak mıyız? Yok amına koyim daha neler.

"Merhaba kızım ben Gülsüm. Buda Salim eşim."

"Miray."Dedim sadece. Kadın bana sarıldı. Babası da gülümsedi. Bunların akıl sağlığı yerinde miydi?

"Merhaba ben Karahan abimin kardeşi Arzu."gülümsedim. Benimle aynı yaşlarda duruyordu.Sarıldı kulağıma yaklaştı.

"O kız Sevim Karahan abimi seviyor ama abim onunla ilgilenmiyor. Seni kucağında görünce kıskandı. Takma onu yani." Kafamı salladım.

Geri yerime oturdum. Karahan da yanıma oturdu. Acıkmıştım da. Gün boyu yoldaydık. Kadın bize poğaça ve börek getirdi kek de vardı. Yanında çay. Gülümsedim ve yemeye başladım.

"Annemin kekinin tadını hiç bir yerde bulamazsın."dedi Arzu.

Kekten bir ısırık aldım ve gerçekten de çok güzeldi. Şaşkın şaşkın Gülsüm hanıma baktım. Merakla bana bakıyordu, sanırım kekini nasıl bulduğumu merak ediyordu. Her ne kadar onlara kızmak istesem de bu kadın bana çok şefkatle bakıyor. Şimdi onu nasıl kırabilirdim ki.

"Bu kekleri dünyaya tanıtmanız gerek."

Kadının sevinçten gözleri parlamıştı. Buda benim hoşuma gitmişti.

"Beğenmene sevindim."dedi. Biraz daha kek koydu. Bende hepsini afiyetle yedim. Sevim denen kız hala bana bakıyordu. Siyah saçlı kahve rengi gözleri uzun ve inceydi. Karahan neden sevmiyor ki bunu. Gerçi Karahan kimseyi sevmiyor.

Saat on ikiye geliyordu ve hala sohbet ediyorlardı. Arada benden konu açılıyor Karahan da onları susturuyordu. Burada kalmak istemiyordum, beni kaçıran birinin ailesiyle neden sohbet edeyim ki. Tamam kırmamaya çalışıyordum. Sonuçta kadın kaçırılmama takılmamış bana iyi davranıyordu. Artık gerçekten uykum gelmişti, başımı Karahana çevirdim. Oda bana döndü, kaşlarını çattı hayırdır der gibi tek kaşını kaldırıp bana baktı.

"Uykum geldi benim."dedim sadece Karahanın duyacağı şekilde. Kafasını ağır ağır salladı ve ayağa kalktı. Kolumdan tutup beni de kaldırdı. Bu adamın derdi neydi, burda kaçabileceğim bir yer mi var da beni sıkı sıkı tutuyor. Kolumu sert bir hareketle çektim.

"Yürüyebiliyoruz herhalde."dedim. Kaşlarını çattı kolumdan daha sıkı tuttu. Yine sinirlenmişti.

"Yürü!"bir kerede emir vermese ne olur acaba. Kolumu tekrar çekmeye çalıştım daha sıkı tuttuğu için hem bırakmıyor hem de acıyordu.

"Bıraksana kolumu!" Gülsüm hanıma baktım.

"Oğlum bırak kızın kolunu canı acıyor belli ki ne yapıyorsun?"dedi ve Karahanla arama girdi. Ben Gülsüm hanımın arkasına geçerken Karahan da bana öldürücü bakışlar atıyordu.