MAHKÚM

44.Bölüm

"Yağızdan"

Kaskımı çıkardım ve korku dolu gözlerle bana bakan kızı arkama aldım.

" Lütfen, lütfen bana yardım et. Söz ne istersen yaparım, bırakma beni."

Bir yandan da üzerimi çekiştiriyordu, derdim başımdan aşkın zaten birde bu kızla uğraşamazdım. Tuhaf davranıyor sanırım kafasında sorun vardı. Bileğinden tutarak onu kendimden uzaklaştırdım.

"Zaten sinirliyim beni rahat bırak." Bütün delileri de ben çekiyordum şansıma. Kadın, beni bırakıp gitmiş üzülemiyorum bile hep bir sorun.

"Hayır hayır lütfen." Sabrım kalmamıştı, ondan uzaklaştım ve motora geri bindim. Kızın kıyafetlerinden sokakta yaşadığını anlamak zor değildi. Kız ağlayarak etrafına bakındı, tam gideceğim sırada bir adam belirdi sokağın başında.

"Aferin aferin yakalamışsın kızı. Şimdi onu bana bırak." Adam bana bakarak konuşuyordu, bu kız bu adamdan mı kaçıyormuş şimdi?

"Ben senin için çalışmak istemiyorum." Kız uzaktan adama doğru bağırmıştı.

"Bu adamı tanıyor musun?"

"Sana ne, hem sen gitmiyor muydun?"

Bir anda arkasını döndü ve hızla koşmaya başladı. O çıplak ayaklarıyla nereye kadar koşabilirdi ki? Neden kaçmaya başladı, kafamı dağıtmak isterken daha da karışıyor.

Adamın varlığını önümden hızla geçtiğinde fark ettim. Annem aklımı bulandırmıştı. Kız, adamdan kaçıyordu. Kafanı sikeyim Yağız anlayamadın bir olayı. Salim dede bu halimi görseydi beni kovardı.

Motoru kızın koştuğu yöne sürdüm, koşarak ileride ki sokağa girdi. Tabi arkasından da adam. Motoru hızlandırdım, adamdan önce yakalasam iyi olacaktı.

Ara sakağa girdiğimde adam etrafına bakınıyordu ama koz yoktu. Motordan indim, adam bana bakmaya başlamıştı peşlerinden gelerek şüphelendirmiştim onu. Soğuk kanlı davranarak motordan indim, yanına ilerledim.

"Kızı bulursam ne kadar verirsin?" dedim. Gülümsedi, söylediğim hoşuna gitmişti.

"Sen kızı bul gerisi bende." dedi sırıtarak. Neden bütün enayi adamlar beni buluyordu. Ben, o kızı sana kaptırır mıyım.

Memnun olmuş tavrımla gülümsedim. Kızı aramaya başladım.

"Pişt kız!" Salak mısın Yağız kız da sana cevap verecekti zaten. Mahallenin sonuna kadar gittim, top oynayan çocuklara da sormayı ihmal etmedim. Kız ortalıkta yoktu, vazgeçmek istesem de bu adam kızı bulursa ne yapacağını kestiremiyordum. Aramaya devam ettim.

Eski bir binanın önünde durdum yorulmuştum. Kim bilir neredeydi? Tamam belki de çoktan gitmiştir evine, burada boşuna arıyorumdur.

Hıçkırık sesi duyduğumda yaslandığım duvardan doğruldum. Binanın içine girdim camları, kapıları kırıktı. Burada kimse yaşamıyordu, belki de ben yanlış duymuştum.

Arkamdan gelen ayak sesini duyduğumda irkildim ya biri vardı ya da adam benim peşimden gelmişti.

"Ne istiyorsun benden?"

Az önce ki kızın sesiydi bu. Yavaşça arkamı döndüm, elinde cam parçası vardı.

"Seni, o adamdan kurtarmaya geldim." Dedim artık bana ne kadar güvenirse.

" Yalancı duydum seni o adama vereceksin beni. Pislik!" Koşarak üzerime geldi.

"Hop hop sakin ol bakalım. " Elini tuttum cam parçasını aldım.