MAHKÚM

37.Bölüm

Sabah baş ağırısıyla uyanmıştım. Dün ne oldu hatırlamıyordum, en son Karahanla yemek yemiştik sonrası bende yoktu. Üstelik kendi evimdeydim Karahan mı getirmişti beni buraya?

Dün Karahan uyarsa da biraz içmiştim. Zaten o yüzden hatırlamıyordum hiç bir şey. Beni buraya getirdiyse annemlere ne demişti?

Yataktan kalktım ve banyoya girdim. Dün giyindiğim kıyafetler hala üzerimdeydi.

Sıcak bir duşun ardından salona indim. Ben buraya nasıl gelmiştim.

Annemin sinirle babama bir şeyler anlattığını duydum. Kapıda durduğumda beni görmemiş konuşmaya devam etmişti.

"Adama bak ya terbiyesiz. Bir de ben içirdim diyor. Ben kızımı ne için gönderiyorum adam ne yapıyor. Bak gerekirse Mirayı dışarı çıkarmayalım bu böyle olmayacak. Ya bir şey yapsaydı kızımıza."

Bir dakika ne! Odaya girdim, beni gördüklerinde susmuşlardı.

"Ne oldu anne?"dedim. Söylediklerini anlayamıyordum.

"Sen iyi misin kızım." Annem yanıma geldi ve beni kontrol etmeye başladı.

"Evet iyiyim. Buraya nasıl geldim."

"Biz getirdik."dedi babam.

"Neden?"

"Hadi sen odana çık biraz dinlen."

"Karahan bir şey demedi mi?" O, beni kolay kolay bırakacağını sanmıyordum. Benim bilmediğim şeyler dönüyordu.

"Onun ismi bu evde geçsin istemiyorum." Dedi sinirle annem.

"Ne oldu? Neden beni evden çıkartmamayı düşünüyorsunuz, ya da Karahan, bana ne yapacaktı?"

"Seni evden çıkartınca nereye götürdü Miray?"dedi babam.

"Şey-" ne diyecektim ki. Yemeğe gittik baba, sonra ben biraz içtim ve eve o şekilde dönmek zorunda kaldım mı?

"Bak kız bile korkudan söyliyemiyor. İçirip içirip kızın beynini silmiş." Annem yanıma gelip bana sıkıca sarıldı. Ha! Ne içirmesinden bahsediyorlardı. Neden düzgünce anlatmıyorlardı ki olayı. "Hadi kızım sen odana çık dinlen." Annem beni odama gönderdiğinde itiraz etmedim.

Telefonumu çıkardım ve Karahana mesaj yazmaya başladım.

Karahan dün ne oldu?
12:30

Sadece görmüştü. Ne! Bana görüldü atmıştı, mesajımı görmüştü ama cevap vermemişti. Belki işi vardır abartma. Olabilir tabi. Biraz bekleyeyim o zaman. İşi bitince arardı beni. Üstelik yarın matematik sınavım vardı ve ben hiç bir şey bilmiyordum. Raporum bugün bitmişti yani yarın o sınava girmek zorundaydım. Başıma gelenlerden sonra beni,en çok endişelendiren şeyin matematik sınavı olması her ne kadar komik olsa da şuan da en önemli şey buydu.

Masaya oturdum ve konu anlatımıyla birlikte test çözmeye başladım.

Yaklaşık üç saat geçmişti ama ben bir halt anlamamıştım. Sinirden ağlayacaktım. Pes edip telefonu elime aldım. Karahan hala bana geri dönüş yapmamıştı. Onu sıkmak istemiyordum ama olanları da merak ediyordum. Arama tuşuna bastım ve Karahanın açmasını bekledim.

"Alo."

"Karahan bir şey soracağım sana-" lafımı bitirmeme izin vermedi.

"İşim var." Ve suratıma kapattı telefonu. Neyi vardı bunun, belki de önemli bir zamanda aramıştım. Şimdi onu kafama takamazdım. Yarın sınavım vardı ve ben hiç bir şey bilmiyordum.